Δέρμα στις Φλόγες: Η Μυρτώ Αλικάκη στο TheTOC

Ένα από τα πιο διάσημα έργα του σύγχρονου ισπανικού ρεπερτορίου, το βραβευμένο Δέρμα στις Φλόγες του Γκιλιέμ Κλούα ανεβαίνει στις 30 Νοεμβρίου στο ΟLVIO με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Αντώνη Φραγκάκη, τη Ρηνιώ Κυριαζή και το Νίκο Νίκα σε σκηνοθεσία Άσπας Τομπούλη.

Σε μια χώρα που δεν κατονομάζεται, μία δημοσιογράφος, ένας διάσημος φωτογράφος, ένας γιατρός, ανώτερο στέλεχος του Ο.Η.Ε και μια νεαρή γυναίκα ξετυλίγουν το νήμα μίας ιστορίας που ξεκινά από το παρελθόν, από τα χρόνια του εμφυλίου πολέμου στη χώρα. Ο φωτογράφος, άσημος τότε ρεπόρτερ, είναι πλέον μια θρυλική μορφή του επαγγέλματός του, χάρη σε μια φωτογραφία που τράβηξε κι έκανε το γύρο του κόσμου κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Έχει έρθει στη χώρα που τον έκανε διάσημο για να βραβευτεί από το κράτος για τη φωτογραφία. Μες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου θα έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν αλλά και το παρόν του. Ποιο είναι το κοριτσάκι της φωτογραφίας; Τι σχέση έχει με τ' άλλα πρόσωπα και πώς επηρεάζει τη ζωή τους;

Με αφορμή το μυστικό που κρύβεται πίσω από τις ζωές των τεσσάρων ανθρώπων, ο Γκιλιέμ Κλούα παίζει με το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, εστιάζει στις πληγές του πολέμου που δε θεραπεύονται, μιλά για το παρελθόν που σφραγίζει ανεξίτηλα το παρόν, για τις πολιτικές ίντριγκες και τα συμφέροντα που επηρεάζουν τις ζωές των απλών ανθρώπων.

Προκλητικό και στοχαστικό, το Δέρμα στις Φλόγες, βραβεύτηκε επανειλημμένα στην Ισπανία όπου αγαπήθηκε ιδιαίτερα, ενώ σημείωσε τεράστια επιτυχία σε όλες τις χώρες όπου ανέβηκε.

Για το έργο και το ρόλο της μιλήσαμε με την Μυρτώ Αλικάκη

«Tο έργο μιλά για τον πόλεμο και τα σημάδια που αφήνει στις ζωές των ανθρώπων», λέει. «Για το πώς διαχειριζόμαστε τα τραύματά μας. Είναι ένα βαθειά αντιπολεμικό έργο, που εκτυλίσσεται σε μια χώρα φανταστική, που έχει βγει από έναν 10ετή εμφύλιο πόλεμο και σήμερα υπάρχει ειρήνη και δημοκρατία με την επίβλεψη του ΟΗΕ και των Μεγάλων Δυνάμεων. Είναι μια δημοκρατία ασταθής, η οποία καθιερώνει ένα διεθνές βραβείο καλλιτεχνικής αξίας και το απονέμει σ' έναν πολύ διάσημο φωτογράφο, που κατά τη διάρκεια του πολέμου, πριν από 20 χρόνια, τράβηξε τη φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού την ώρα που τιναζόταν από μία βόμβα, εξασφαλίζοντάς του διασημότητα και πλούτη. Σήμερα, λοιπόν, έρχεται να παραλάβει το βραβείο και μια δημοσιογράφος της επίσημης κυβερνητικής εφημερίδας του παίρνει συνέντευξη. Αλλά αυτή θα έχει μια απρόσμενη τροπή. Την ίδια στιγμή, παρακολουθούμε την ιστορία ενός απεσταλμένου του ΟΗΕ σε ηγετική θέση που εκμεταλλεύεται σεξουαλικά μια κοπέλα προκειμένου να βοηθήσει την κόρη της που βρίσκεται σε κώμα στο νοσοκομείο. Οι δράσεις των δυο ζευγαριών συμβαίνουν στον ίδιο χώρο αλλά σε άλλο χρόνο, όμως εμείς τις παρακολουθούμε ταυτόχρονα. Δηλαδή το ένα ζευγάρι δεν αντιλαμβάνεται το άλλο. Είναι τέσσερα πρόσωπα με τα ανεξίτηλα σημάδια του πολέμου πάνω τους, αλλά το καθένα εμφανίζει ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο σε σχέση με αυτό».

Πώς συνδέονται οι ήρωες; Πόσο εκμεταλλευόμαστε τον πόνο του άλλου για να χτίσουμε τη δική μας ζωή;

Για μένα το ενδιαφέρον είναι ότι πολλές φορές τα πράγματα είναι σχετικά και στην πραγματικότητα δύσκολα παίρνεις θέση. Δηλαδή αυτός ο φωτογράφος έχτισε τη ζωή και τη φήμη του πάνω στον πόνο του κοριτσιού, αλλά συντέλεσε με αυτή τη φωτογραφία στην αφύπνιση της κοινής γνώμης. Επίσης, το συγκεκριμένο πρόσωπο, μετά από αυτό το γεγονός, μοιάζει να μη να μπόρεσε να ξαναδημιουργήσει με έναν τρόπο υγιή στην ζωή του. Είναι ένας ευάλωτος ήρωας. Αυτός που αναμφισβήτητα εκμεταλλεύεται είναι το ηγετικό στέλεχος του ΟΗΕ, που με απίστευτα απροκάλυπτο τρόπο, εκμεταλλεύεται την ανάγκη της νέας αυτής μητέρας. Παρ΄όλο που στην ουσία οι δυο γυναίκες έχουν κοινό παρελθόν, η μία καταφέρνει να επιβιώσει και να υπερνικήσει τα τραύματά της, ενώ ή αλλη είναι ένα θύμα που οδηγείται στην καταστροφή.

Θα μας πείτε το ενδιαφέρον κομμάτι που έχετε ανακαλύψει στο ρόλο σας;

Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον στη Χάνα, στο χαρακτήρα που υποδύομαι είναι το ότι ταυτόχρονα τη δικαιολογώ και την κατακρίνω. Είναι ένας άνθρωπος που εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις, αλλά εκτιμώ αφάνταστα την επιβιωτική της ικανότητα. Υπάρχουν νικητές και ηττημένοι σε έναν πόλεμο, αλλά όλοι κουβαλάνε τα σημάδια του για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα και οι νικητές. Εδώ ακόμα και η αίσθηση του ναζισμού είναι φρέσκια, μερικά πράγματα δεν τελειώνουν.

Εκτός από το γεγονός ότι το θέμα και η δομή του έργου είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, το έργο έχει έντονο το στοιχείο της έκπληξης και της ανατροπής. Αυτό που, νομίζω, ότι το κάνει να έχει τέτοια απήχηση στο κοινό είναι ότι είναι τέσσερα πρόσωπα, τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες και ο θεατής μπορεί να βρει σίγουρα σημείο ταύτισης με κάποιον από αυτούς. Θέλω ο θεατής να φύγει με σκέψεις και προβληματισμούς και ελπίζω και με μια αίσθηση δικαίωσης.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr