Ελένη Γκασούκα στο The TOC: Oλοι έχουμε ανάγκη την αγάπη

Μετά από τις sold out παραστάσεις της περασμένης χρονιάς και τις εξαιρετικές κριτικές που απέσπασαν για τις ερμηνείες τους η Σοφία Σεϊρλή και ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, το «Χελιδόνι» του Γκιλιέμ Κλούα, «ταξιδεύει» στο Θέατρο Μικρό ‘Ανεσις.

Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες Καταλανούς συγγραφείς, ο Γκιλιέμ Κλούα γράφει με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016 στο gay bar του Ορλάντο, ένα υπέροχο, βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό έργο, ύμνο στην αγάπη και τη ζωή.

Η πραγματική σημασία αυτής της επίθεσης, τα κίνητρα του τρομοκράτη και η σκιά των θυμάτων του προκαλούν αντιπαράθεση ανάμεσα στην Αμέλια και τον Ραμόν, που θα τους οδηγήσει στην αποκάλυψη της αλήθειας γύρω από αυτά τα τρομερά γεγονότα. Αυτή η αλήθεια θα τους αναγκάσει να στοχαστούν γύρω από την ταυτότητα τους, την αποδοχή της απώλειας και την ευθραυστότητα της αγάπης, κάνοντας τους να ξεγυμνώνουν τις ψυχές τους και να ενώσουν με έναν τρόπο τις τύχες τους για πάντα.

Συναντήσαμε την Ελένη Γκασούκα για να μιλήσει για τη σκηνοθεσία της και το μήνυμα του έργου.

Θα μου πείτε την αρχική εντύπωση που σας έκανε το έργο;

Πίσω απο την ακτιβιστική διάθεση και τον καταγγελτικό λόγο του συγγραφέα Γκιλιεμ Κλούα διέκρινα ότι το έργο στην πραγματικότητα ήταν ένας ύμνος στην αγάπη, μια φωλιά για τους πολυτραυματίες συνανθρώπους μας που ζουν ανάμεσά μας και που όλοι λίγο πολύ είμαστε υπεύθυνοι για τις πληγές τους.

Περιμένατε ότι θα έχει τόση αποδοχή ώστε να παίζεται και για τρίτη χρονιά και που οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σας;

Το περίμενα. Το είδα. Το ένοιωσα όταν απο τη δεύτερη εβδομάδα που ανεβάσαμε το έργο, στο κοινό υπήρχαν αγκαλιασμένοι γονείς με τα παιδιά τους και με δάκρυα στα μάτια, νέοι άνθρωποι που μετα την παράστασή μας έλεγαν ότι βρήκαν τη δυναμη να μιλήσουν στους δικούς τους, στα μέιλ μας βρίσκαμε ευχαριστήρια μηνύματα για τον τροπο που αναδείξαμε το θέμα. Είναι από τις στιγμές αυτές που συμβαίνουν ελάχιστες φορές στο θέατρο και που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Κανείς, ίσως μόνο εμείς οι γυναίκες, δεν φαντάζεται πόσα άτομα πληγώνουμε καθημερινά με τις συμπεριφορές μας. Πάλεψα με τους υπέροχους ερμηνευτές μου τον Βασίλη Μαυρογεωργίου και τη Σοφία Σεïρλή, έχοντας στα χέρια μου τη θαυμάσια μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και το συγκινητικό τραγούδι των Μουρατίδη- Ευαγγελάτου, να μαλακωσω τον καταγγελτικό λόγο για να γίνει βάλσαμο για τους θεατές. Χωρίς να αλλάξουμε το κείμενο. Απλά ανακαλύψαμε το παράπονο του συγγραφέα.

Η ιστορία αντλεί από την επίθεση του 2016, ενός ένοπλου σε ένα γκέι μπαρ στο Ορλάντο, στο οποίο μετρήθηκαν δεκάδες νεκροί και τραυματίες. Η εγχώρια τρομοκρατία στις ΗΠΑ, είναι διαρκώς στην επικαιρότητα καθώς όλα αυτά τα τελευταία χρόνια υπάρχουν δεκάδες επιθέσεις σε σχολεία, μπαρ και δημόσιους χώρους. Αυτό είναι ένα «αμερικάνικο φαινόμενο» και λιγότερο ευρωπαϊκό. Τι πιστεύετε ότι το πυροδοτεί;

Ξεκάθαρα το λόμπι των όπλων. Η οπλοκατοχή είναι ενα εδραιωμένο δικαίωμα των Αμερικάνων από πολύ παλιά. Πόσο μάλλον όταν ο διαταραγμένος πρόεδρος τους πιστεύει ότι οι πολίτες πρέπει όλοι να οπλοφορούν. Τι να πω.. Μάλλον είναι πολλά τα λεφτά…

Οι γκέι είναι ένας στόχος άμεσος ή έμμεσος ακόμα και σήμερα σε μια κοινωνία όσο προχωρημένη και αν είναι;

Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται διαφορετικά από κοινωνία σε κοινωνία ανάλογα με τις θρησκευτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις που επικρατούν. Στο Ιράκ καταδικάζονται σε θάνατο. Στην Ολλανδία δημιουργούν οικογένειες και υιοθετούν παιδια. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη αλλα κοιτάζει προς την Ανατολή σε αυτό το θέμα. Ξεχάσαμε τον Ζακ; Με κλωτσιές δολοφονήθηκε, αν υπήρχαν πέτρες τριγύρω θα τις χρησιμοποιούσαν όλοι αυτοί που παρακολουθούσαν το φόνο. Ακόμα οι περισσότεροι πιστεύουν ότι φταίνε οι παρέες των παιδιών τους που τα παρέσυραν κι έγιναν γκει. Οι βουλευτές μας ντρέπονται να δηλώσουν τη διαφορετικότητά τους ανοιχτά. Κι από όλους εμας οι περισσότεροι θεωρούμε το δικαίωμα αυτό της προσωπικής επιλογής των συνανθρώπων μας, διαστροφή. Δεν ξερω αν οι γκέι ειναι άμεσος η έμμεσος στόχος στη κοινωνία. Ξέρω μόνο ότι πρέπει όλοι οι άνθρωποι να ζήσουν όπως ακριβώς θέλουν τον ελάχιστο χρόνο τους επάνω στη γη. Πριν λίγες ημέρες απόκτησα έναν εγγονό. Θα προσπαθήσω να τον μάθω να παλεύει για τις επιλογές του

Σε ποιο πεδίο συγκρούονται αυτά τα δυο πρόσωπα του έργου;Με αυτή την αντιπαράθεσή τους τι ανακαλύπτουν;

Στο Χελιδόνι, η μητέρα και ο σύντροφος του δολοφονημένου στη τρομοκρατική επίθεση στο γκέι μπαρ του Ορλάντο γιού και συντρόφου τους και αναμετρώνται με τον ίδιο τους τον εαυτό. Συγκρούονται διεκδικώντας την αγαπη ενός νεκρού μέσα σε ένα σαλονάκι και συνειδητοποιούν τελικά όχι αυτα που τους χωρίζουνε, αλλά όλα αυτά που τους ενώνουν. Το Χελιδονι ειναι ενα νανούρισμα. Ένας ύμνος στη διαφορετικότητα όποια κι αν είναι αυτή.

Σε ποιο σημείο αποδοχής φτάνει μια σχέση όταν τα ζητήματα μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά;

Η αλήθεια και η ειλικρίνεια είναι ο μοναδικός δρόμος να κοιτάξουν δυο άνθρωποι προς την ίδια κατεύθυνση. Πρέπει να τολμάμε αν θελουμε να ζήσουμε ελεύθερα όπως επιθυμούμε.

Εσείς σκηνοθετώντας αυτό το έργο που επικεντρώνεστε και τι θέλετε να αναδείξετε;

Η έμφυλη βία δεν στρέφεται μονο εναντίον των ΛΟΑΤΚΙ αλλά και εναντίον των γυναικών. Δείτε πόσες γυναικες δολοφονούνται κάθε χρόνο χωρίς καμιά αιτία. Μέσα απο το «Χελιδόνι» μου δόθηκε η ευκαιρία σαν γυναίκα που δεν νοιωθω ισότιμη πολίτης στη χώρα μου να μιλήσω για τα βάσανα των συνανθρώπων μου που παλεύουν απλά να υπάρξουν. Δεν θέλω να αλλάξω κανέναν αλλά κάθε φορά που πιστεύω ότι μπορώ να ρίξω λίγο φως στο ημίφως θα το κάνω.

Πληροφορίες για το έργο:

Συντελεστές:

Μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρια Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαίρη Τσαγκάρη
Σχεδιασμός Φωτισμού: Λευτέρης Παυλόπουλος
Moυσική διδασκαλία: Ιώβη Φραγκάτου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη
Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου & Ελίνα Γιουνανλή
Βίντεο: Παναγιώτης Λαμπής

Ερμηνεύουν: Σοφία Σεϊρλή, Βασίλης Μαυρογεωργίου

Διάρκεια: 90 λεπτά

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr