Ενα σπίτι-όαση για το καλοκαίρι στην πόλη

'Ενα ησυχαστήριο που επαναπροσδιορίζει το τι σημαίνει "καλοκαίρι στην πόλη".

Λέγεται "L Scape Residence” (γιατί η κάτοψη του είναι σε σχήμα του λατινικού γράμματος "L”) και είναι μια σύγχρονη μονοκατοικία στα βόρεια προάστια της Αθήνας, σχεδιασμένη από το αρχιτεκτονικό γραφείο WOA και τον Άρη Γιαννόπουλο.

Να που υπάρχουν σπίτια που κρατούν ζωντανό τον θρύλο του "Summer In The City”. Στην καρδιά των βορείων προαστίων της Αθήνας, το L Scape Residence δεν είναι απλώς μια σύγχρονη κατοικία· είναι μια καλά κρυμμένη όαση. Ένα ησυχαστήριο που επαναπροσδιορίζει το τι σημαίνει "καλοκαίρι στην πόλη".

Με κάτοψη που αγκαλιάζει τον εαυτό της, φυσικά υλικά, μεσογειακή βλάστηση και μια αυλή με πισίνα στο κέντρο της ζωής του σπιτιού, η κατοικία σχεδιάστηκε για να προσφέρει ακριβώς αυτό που λείπει από την καθημερινότητα: την αίσθηση της απόδρασης στερώντας την ανάγκη της φυγής. Εδώ, το φως και ο αέρας περνούν ελεύθερα, οι εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι γίνονται ένα, και το καλοκαίρι αποκτά νόημα μέσα από την απλότητα της συνύπαρξης, του παιχνιδιού, της σιωπής.

Ενα σπίτι-όαση για το καλοκαίρι στην πόλη

Σε μια εποχή που η κλιματική κρίση και η ένταση της καθημερινότητας αλλάζουν τις ανάγκες μας, η έννοια του σπιτιού επαναπροσδιορίζεται. Όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως αναγκαιότητα.

Το L Scape Residence μάς υπενθυμίζει ότι το καλοκαίρι στην πόλη μπορεί να είναι βιωματικό, ουσιαστικό, και πάνω απ’ όλα—όμορφο. Αρκεί να υπάρχει χώρος να το ζήσεις. Ακολουθεί η περιγραφή των αρχιτεκτόνων.

Μια σύγχρονη απόδραση μέσα στην πόλη

L Scape Residence είναι μια σύγχρονη μονοκατοικία στα βόρεια προάστια της Αθήνας, σχεδιασμένη από το αρχιτεκτονικό γραφείο WOA και τον Άρη Γιαννόπουλο, με στόχο να προσφέρει στους ενοίκους την αίσθηση του καταφυγίου, μέσα από μια αλληλεπίδραση εσωτερικού–εξωτερικού χώρου. Με κάτοψη σε σχήμα L, φυσικά υλικά, αυλή με πισίνα και έντονη μεσογειακή βλάστηση, το σπίτι λειτουργεί ως ησυχαστήριο μέσα στην πόλη, ενώ συνδυάζει βιοκλιματικό σχεδιασμό, αίσθηση ελευθερίας και αρχιτεκτονική ακρίβεια.

"Μια καλοσχεδιασμένη μονοκατοικία οφείλει να παρέχει στον ένοικο το αίσθημα του καταφύγιου". Διαπίστωση που ξεπερνάει τα στενά όρια του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και λειτουργεί ως θέαση του κόσμου από μέσα προς τα έξω. Ο αρχιτέκτονας Άρης Γιαννόπουλος του αρχιτεκτονικού γραφείου WOA δεν επισημαίνει μόνο το προφανές, αλλά το δημιουργεί κιόλας.

Η οικογενειακή κατοικία L Scape, φωλιασμένη στα βόρεια προάστια της Αθήνας, σχεδιάστηκε με στόχο την ενοποίηση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, προσφέροντας μια σύγχρονη αλλά και διαχρονική εμπειρία διαβίωσης. Φυσικά, και το αίσθημα της καταφυγής.

Όπως συμπληρώνει: "Κάποιος που επιλέγει να ζήσει σε προάστιο, επιθυμεί μια διακοπή στην έντονη καθημερινότητα της πολύβουης πόλης. Θέλει να βρίσκεται πιο κοντά σε κοιτίδες πρασίνου και περιπάτου. Να ξυπνάει το πρωί ακούγοντας το τιτίβισμα των πουλιών και να κοιμάται το βράδυ με τη μυρωδιά των νυχτολούλουδων. Συνήθως αυτή η ανάγκη συμβαδίζει είτε με τη δημιουργία οικογένειας και το απαιτητικό καθημερινό πρόγραμμα της μελών αυτής είτε με τον τόπο εργασίας. Το τελευταίο είναι μια βασική αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες ή οργανισμοί αποχωρούν από το κέντρο της πόλης και εγκαθίστανται έξω από αυτό".

Η συγκεκριμένη οικία βρίσκεται σε ένα σχεδόν τετράγωνο οικόπεδο στο Μαρούσι, όπου η απουσία έντονων θεάσεων ενέπνευσε μια σχεδιαστική προσέγγιση που στρέφεται προς τα μέσα. Η κάτοψη σε σχήμα "L" αγκαλιάζει μια εσωτερική αυλή με μια εντυπωσιακή πισίνα—μια όαση που αποτελεί το οπτικό και λειτουργικό κέντρο της κατοικίας.

Η πισίνα ειδικά, πέραν του αισθητικού μέρους, δημιουργεί κι άλλους συμβολισμούς. Ο Άρης Γιαννόπουλος σημειώνει: "Είναι ένα σημείο συνάθροισης των αγαπημένων ανθρώπων και φίλων της οικογένειας. Είναι ένα σημείο όπου συμβολίζει το παιχνίδι, την ξεγνοιασιά, τη χαλάρωση. Υπάρχει κάτι καλύτερο από τα παιχνίδια και τα γέλια των παιδιών σε μια καλοκαιρινή ημέρα;".

Η αρχιτεκτονική σύνθεση αναπτύσσεται μέσα από την αλληλεπίδραση δύο διακριτών όγκων. Μια φαρδιά πλάκα από εμφανές σκυρόδεμα εκτείνεται υπεράνω, ενοποιώντας τη δομή ενώ μοιάζει να αιωρείται ελαφρά πάνω από τους χώρους διαβίωσης. Κάτω από αυτή, οι δημόσιοι χώροι πλαισιώνονται από υαλοστάσια πλήρους ύψους, καταργώντας τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού. Εδώ, το σπίτι "αναπνέει" με το περιβάλλον του, αφήνοντας το φως και την κίνηση να διαπερνούν ελεύθερα. Αντιθέτως, οι ιδιωτικοί χώροι—πέτρινοι όγκοι που στεγάζουν τα υπνοδωμάτια και την κουζίνα—εκτείνονται πέρα από την πλάκα, προσφέροντας ζεστασιά, προστασία και απομόνωση. Πάνω από αυτά, ένας λευκός αιωρούμενος όγκος ατενίζει την αυλή, λειτουργώντας ως χώρος περισυλλογής και γραφείο.

Όλα τα παραπάνω δημιουργούν την αίσθηση της ασφάλειας, της μόνωσης από τον έξω κόσμο και της προστασίας. Ο Άρης Γιαννόπουλος παραδέχεται πως οι περισσότεροι πελάτες το ζητούν με επίταση κάτι τέτοιο.

"Το κυρίαρχο προφίλ των ενοίκων σε μονοκατοικίες είναι άνθρωποι που ταξιδεύουν και εν γένει είναι οι ίδιοι ιδιαίτερα ανοικτοί στον κόσμο. Ως εκ τούτου, επιθυμούν η προσωπική τους κατοικία να τους αγκαλιάζει, να τους κρατά ασφαλείς και να περνάνε καλά μέσα της με την παρέα που επιλέγουν. Είναι σαν να δημιουργούν το προσωπικό τους ησυχαστήριο".

Στην καρδιά του σπιτιού, το αίθριο αποκτά ρόλο που ξεπερνά αυτόν του ανοιχτού χώρου—είναι η ψυχή της κατοικίας. Ένα σημείο όπου η αρχιτεκτονική και η φύση βρίσκονται σε διαρκή διάλογο, όπου το φως και οι σκιές που μεταβάλλονται δίνουν μορφή στην εμπειρία του χρόνου. Τους θερμότερους μήνες, οι συρόμενες γυάλινες πόρτες εξαφανίζονται, μετατρέποντας το σπίτι στην πιο αγνή του εκδοχή—μια υπαίθρια στοά όπου δομή και τοπίο γίνονται ένα.

Πώς, όμως, γίνεται ένα σπίτι που τον χειμώνα "κλείνεται" στον εαυτό του, το καλοκαίρι να ανοίγεται; Πώς η εποχικότητα οργανώνει τον μεσογειακό τρόπο ζωής μας ακόμα και στην πόλη;

Η απάντηση του Άρη Γιαννόπουλου είναι σαφής: "Έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε σε ένα ευλογημένο τόπο όπου επικρατεί το εύκρατο κλίμα. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε ταυτόχρονα τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο μιας κατοικίας για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του έτους. Ως μελετητές όμως οφείλουμε να ενισχύσουμε αυτή την αίσθηση και να σχεδιάσουμε ποιοτικούς χώρους βελτιώνοντας την άνεση των ανθρώπων μέσα σε αυτούς.

Ξέρετε, τους χώρους τους βιώνουμε με όλες τις αισθήσεις μας. Η μυρωδιές, τα υλικά, το φως, το αεράκι είναι πράγματα που μας βοηθούν να στο να αντιληφθούμε την ποιότητα του αρχιτεκτονήματος και εν τέλει να αποφασίσουμε αν μας αρέσει να βρισκόμαστε μέσα σε αυτό. Και ο ορθός βιοκλιματικός σχεδιασμός είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο".

Η υλικότητα διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας του σπιτιού. Μια παλέτα από ακατέργαστο σκυρόδεμα, πέτρα, ξύλο και νερό έχει συντεθεί με προσοχή ώστε να εναρμονίζεται με το φυσικό περιβάλλον. Γήινοι τόνοι και υφές ενισχύουν την αισθητηριακή εμπειρία, ενώ η μεσογειακή βλάστηση—που ξεχύνεται από τα δώματα και τις βεράντες—μαλακώνει τα όρια μεταξύ κατασκευής και τοπίου. Περισσότερο από μια αισθητική επιλογή, αυτό το "ζωντανό" στρώμα συμβάλλει στην παθητική ενεργειακή απόδοση της κατοικίας, προσφέροντας εποχική ποικιλομορφία και μια συνεχώς εξελισσόμενη σχέση με τη φύση.

Αυτή η σχέση με τη φύση είναι καθοριστικής σημασίας, αν σκεφτούμε πως η κλιματική κρίση είναι ένα γεγονός, το οποίο σίγουρα επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε. Αυτό, αναπόδραστα, οδηγεί τους αρχιτέκτονες σε κάποιες μικρές ή μεγάλες αποφάσεις που οφείλουν να πάρουν. Κάπως έτσι η σκέψη του Άρη Γιαννοπούλου ήταν εξής: "Η κλιματική κρίση επηρεάζει πολύ τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το σύνολο των χώρων, εσωτερικών και εξωτερικών. Τα έντονα κλιματικά φαινόμενα, οι απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας είναι λίγα από τα πράγματα που οφείλουμε ως μελετητές να τα λάβουμε υπόψιν. Σε αυτό, πολύ μεγάλη σημασία έχουν ο σχεδιασμός των επιμέρους χώρων και η στροφή αυτών προς συγκεκριμένους προσανατολισμούς, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για να δομηθεί η κατοικία αλλά και η
τεχνολογία που ενσωματώνεται. Η κατοικία μπορεί να είναι ένα έργο μικρής ή μεσαίας κλίμακας αλλά εξυπηρετεί ένα σπουδαίο ρόλο: να φιλοξενήσει μια οικογένεια.

Εντέλει, το L Scape Residence είναι ένα σπίτι που εξελίσσεται με τον χρόνο, ανταποκρινόμενο στους ρυθμούς της ημέρας και τις εναλλαγές των εποχών. Ένα καταφύγιο ισορροπίας—ανάμεσα στο ανοιχτό και το κλειστό, στη δομή και τη ροή, στην προστασία και την ελευθερία.