Γιατί τα Όσκαρ ήταν φέτος διαφορετικά

Ο κινηματογράφος, η πολιτιστική βιομηχανία του σινεμά πάντα απηχούσε κομμάτια της ζωής. Φέτος, στα Όσκαρ, τα οποία βέβαια δίδονται με μεγαλοπρέπεια στην καρδιά του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού, στις ΗΠΑ, έλαβαν χώρα τρία αξιοπρόσεκτα γεγονότα.

Καταρχάς, σάρωσε μία νοτιοκορεάτικη ταινία, τα "παράσιτα". Ταινία η οποία περιγράφει γλαφυρά τις κοινωνικές ανισότητες.

Κατά δεύτερον, το "φαινόμενο" Τζόκερ μπορεί να μην πήρε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, ο Χοακίμ Φοίνιξ όμως έλαβε το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, εκφωνώντας έναν λόγο κατά του ρατσισμού.

Τρίτον, για πρώτη φορά ειπώθηκε - ακούστηκε σε τελετή Όσκαρ μία ιστορική φράση από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Και όλα αυτά στις ΗΠΑ του Τραμπ.

Είναι αλήθεια πως φέτος στην απονομή των Όσκαρ ηττήθηκαν οι αμερικανικές "σαχλαμαρούλες" και τα "λευκά" βραβεία, κάτι που συνέβαινε κατά κόρον τα προηγούμενα χρόνια.Τόλμησε να δώσει τέσσερα βραβεία στην ταινία του Bong Joon Ho η οποία αναδεικνύει μία πραγματικότητα χτισμένη πάνω στις ταξικές αντιθέσεις. Δεν βαφτίστηκε τυχαία η ταινία η τολμηρότερη της χρονιάς.

«Στη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία υπάρχουν αξιώματα και κάστες αόρατες από το κοινό μάτι. Όλες αυτές τις διατηρούμε μεταμφιεσμένες, μακριά από το βλέμμα της κοινωνίας σαν απολιθώματα ενός ένδοξου παρελθόντος. Στην ταινία λοιπόν συντελείται υπογείως ταξικός πόλεμος. Η μία τάξη εναντίον της άλλης». Αυτό είχε τονίσει ο σκηνοθέτης της ταινίας πρόσφατα.

«Όταν ήμουν στο κολέγιο, έκανα μαθήματα στα παιδιά μιας πλούσιας οικογένειας και θυμάμαι το μυστηριώδες συναίσθημα που μου έβγαζε από αυτό το σπίτι – την απόκοσμη ατμόσφαιρα και τη μυρωδιά», δήλωσε ο Μπονγκ Τζουν-Χο, μιλώντας στον AV Club. «Ο μαθητής μου ήταν ένα μικρό αγόρι, που με είχε πάει στο δεύτερο όροφο του σπιτιού για να μου δείξει την προσωπική του σάουνα. Και θυμάμαι ότι είχα εκπλαγεί με το γεγονός ότι ένα σπίτι είχε ιδιωτική σάουνα».

Στα ίδια Όσκαρ είδαμε ένα "φαβορί", το Τζόκερ να μην κερδίζει βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας ή της καλύτερης ταινίας. Μόνο ο Φίνιξ, επάξια, πήρε το βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου. Έχει κι αυτό τη σημασία του.

Η κεντρική ιδέα του "Τζόκερ" είναι ένας άνθρωπος με τρομερά προβλήματα ψυχικής υγείας σε έναν "άρρωστο" κόσμο που τον αποξενώνει περισσότερο και τον ωθεί όχι μόνο στο περιθώριο και την αποξένωση, αλλά και στην έκρηξη.

Σε ποιά έκρηξη όμως;

Ο Τζόκερ ΔΕΝ ηγείται εξέγερσης που ανατρέπει τον άρρωστο κόσμο. Δεν παλεύει για μία αλλαγή. Υλοποιεί με έναν θεαματικό και βίαιο τρόπο το συναίσθημα οργής και θυμού, ένα συναίσθημα το οποίο μοιραία θα καταπνίξει το σύστημα που τον γέννησε.

Επί της ουσίας ο Τζόκερ, ως ταινία, είναι απολιτίκ. Δεν αναζητά αιτίες, δεν βαθαίνει στα νοσήματα της κοινωνίας. Σταματά στην περιθωριοποίηση ενός ήδη προβληματικού ατόμου.

Κι όμως, το Χόλιγουντ επέλεξε να βραβεύσει το σαφώς πολιτικότερο και με μηνύματα "Παράσιτα".

Ο Χοακίν Φίνιξ πάντως έκανε μία ομιλία που πέρα από το οικολογικό της υπόβαθρο, είχε σαφέστατη αναφορά στην κοινωνική ανισότητα.

«Νομίζω ότι όταν μιλάμε για ανισότητα μεταξύ φύλων, ή για ρατσισμό, για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, για τα δικαιώματα των ιθαγενών, τα δικαιώματα των ζώων, αναφερόμαστε πάντα στην καταπολέμηση της αδικίας - μιλάμε για την καταπολέμηση της πεποίθησης ότι ένα έθνος, μια φυλή, ένα φύλο ή ένα είδος έχει το δικαίωμα να κυριαρχεί, να ελέγχει και να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται έναν άλλο χωρίς να τιμωρείται» είπε ο Φίνιξ.

Φτάνοντας στη λήξη της βραδιάς η νικήτρια των Όσκαρ για την κατηγορία ντοκιμαντέρ, Τζούλια Ράικερτ, ολοκληρώνοντας την ομιλία της στην τελετή απονομής, για την υποστηριζόμενη από το ζεύγος Ομπάμα ταινία «Αμερικανικό εργοστάσιο», δήλωσε:

«Πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα όταν οι εργάτες όλου του κόσμου ενωθούν».

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ακούγεται φράση από το "μισητό" Κομμουνιστικό Μανιφέστο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr