Κόσμος

Δεν προεβλήθη ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ η ίδρυση του κόμματος "Κόσμος". Από πολλούς εξελήφθη ως ένα ακόμα απότοκο της παρακμής του Σύριζα, "κάποιοι φεύγουν από εδώ, κάποιοι από εκεί, είπε και ο Πέτρος Κόκκαλης να φτιάξει το δικό του μαγαζί..." Η Αριστερά μάς έχει ανέκαθεν συνηθίσει στις πολυδιασπάσεις, καθένας εννοεί να βαράει το δικό του νταούλι. Μονάχα η προοπτική της εξουσίας χάρη στη χρεοκοπία και τα μνημόνια τούς έπεισε για λίγο να ομονοήσουν, να συνταχθούν πίσω από τον πολιορκητικό κριό Αλέξη Τσίπρα. Σήμερα, που όλα εκείνα είναι περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, η μία θα το ρίξει στην επαναστατική γυμναστική, ο άλλος θα φλερτάρει με τη σοσιαλδημοκρατία, να’σου και οι "πράσινοι".

Φτούρησαν ποτέ οι "πράσινοι" στην Ελλάδα; Κάτι ρομαντικοί ήταν αφότου πρωτοφάνηκαν. Κάτι αιθεροβάμονες στα όρια του γραφικού. Δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, υγιεινές διατροφές, δενδροφυτεύσεις και τα ρέστα. Παιδικά πράγματα. Για αυτό εξάλλου και δεν αξιώθηκαν να μπουν στη Βουλή, πλην μια φορά, το "βρόμικο ‘89", που έχανε η μάνα του παιδί. Θα συγκινήσουν σήμερα τους ψηφοφόρους; Χλωμό...

Σαν ένα καπρίτσιο βλέπουν μάλλον τον "Κόσμο" όσοι επαίρονται ότι πιάνουν τον σφυγμό και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Σαν ένα μικρής λάμψης πυροτέχνημα, που του μέλλει να ξεχαστεί μετά τις ευρωεκλογές. Έχουν δίκιο;

Εθελοτυφλούν μπροστά στην κλιματική αλλαγή. Αρνούνται ή αποσιωπούν τον κίνδυνο, μέσα σε λίγες δεκαετίες, η Γη να έχει καταντήσει εντελώς αφιλόξενη. Τεράστιες εκτάσεις να έχουν ερημοποιηθεί. Πόλεις να έχουν καταποντιστεί εξαιτίας την ανόδου της θαλάσσιας στάθμης που θα έχει επιφέρει η τήξη των πάγων. Θεομηνίες, όπως εκείνη που έπληξε τον περασμένο Σεπτέμβριο τη Θεσσαλία, να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. "Εάν ο "Daniel” είχε χτυπήσει την Αθήνα, θα είχαμε χιλιάδες νεκρούς!" εκτιμάται μετά λόγου γνώσεως.

Η μία πληγή βεβαίως θα φέρνει την άλλη. Οι επισιτιστικές κρίσεις θα προκαλέσουν μεταναστευτικά ρεύματα πρωτοφανούς έντασης. Οι πανδημίες που θα ξεσπάσουν θα κάνουν τον κόβιντ να μοιάζει με χάδι. Το πόσιμο νερό, που είναι ήδη σε αρκετά σημεία του πλανήτη είδος εν ανεπαρκεία, θα γίνει πολυτιμότερο κι από το πετρέλαιο. Σε ανύποπτο χρόνο επιστήμονες είχαν προβλέψει ότι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα ξεκινήσει για το νερό.

Σας φαίνονται υπερβολικά όλα τα παραπάνω; Κινδυνολογίες; Φαντασιοπληξίες; Έτσι φαίνονται και στον Ντόναλντ Τραμπ, που ως πρόεδρος είχε αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα. Και αν επανεκλεγεί, προφανώς θα την αποσύρει ξανά. Έτσι τα αντιμετωπίζουν και οι λαϊκιστές που σιγοντάρουν άκριτα τις αγροτικές κινητοποιήσεις εναντίον της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Και οι ψευτοπροοδευτικοί που σκίζουν τα ρούχα τους εναντίον της απολιγνιτοποίησης.

Όταν δεν αρνούνται διαρρήδην την κλιματική αλλαγή, όταν δεν λένε μπαρούφες του τύπου "έτσι είναι ο καιρός, πότε χαλάει, πότε φτιάχνει...", υποστηρίζουν ότι θα αρκούσαν κάποια εμβαλωματικά μέτρα ώστε να αποφευχθούν οι συνέπειες της. Να κάνουμε, για παράδειγμα, όλοι ανακύκλωση. Να χρησιμοποιούμε χάρτινα καλαμάκια. Ποσώς έχουν συνειδητοποιήσει το υπαρξιακό για την ανθρωπότητα μέγεθος του κινδύνου.

Διότι εάν το είχαν έστω υποψιαστεί, θα οδηγούνταν στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος της ζωής μας πρέπει να αλλάξει ριζικά. Πως επείγει να μεταβούμε από την καταναλωτική στην οικολογική κοινωνία. Προκειμένου να διασφαλίσουμε τη ζωή των παιδιών και των εγγονιών μας, πρέπει να απαλλαγούμε από προνόμια και από υλικές απολαύσεις που τις θεωρούσαμε εκ γενετής αναφαίρετες.

Ποιοί θα κληθούν να περιοριστούν περισσότερο; Εκείνοι που επιβαρύνουν χειρότερα το περιβάλλον. Κοινωνικές τάξεις, χώρες, ήπειροι. Δεν είναι ζήτημα δικαιοσύνης αλλά νομοτέλειας. Εάν η ανεπτυγμένη Δύση, η καλπάζουσα Κίνα πάρουν στον λαιμό τους τον πλανήτη, ποια τείχη θα υψώσουν για να αποφύγουν τις συνέπειες και τη μήνιν;

Πόσο συμμετέχει, πόσο ευθύνεται -θα ρωτήσετε- η μικρή Ελλάδα για την κλιματική αλλαγή; Ασήμαντα. Η λαίλαπα, αλοίμονο, δεν θα πλήξει, δίκαια, τους ενόχους. Η θεωρία του χάους, το "φαινόμενο της πεταλούδας" όπως διατυπώνεται ποιητικά, ισχύει κατ’εξοχήν σε αυτή την περίπτωση. Εάν η βιομηχανική δραστηριότητα στη Σιβηρία ανεβάζει τη θερμοκρασία στον αρκτικό κύκλο, την πληρώνει μέχρι και η Μεσόγειος.

Ο "Κόσμος" που συνίδρυσαν η Μαρία Βασιλάκου -πρώην αντιδήμαρχος της Βιέννης-, ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης και ο Πέτρος Κόκκαλης διαφέρει από τα υπόλοιπα θραύσματα του πάλαι ποτέ κραταιού Σύριζα σε κάτι κρίσιμο: δεν αναμασάει την αριστερή φλυαρία, τις κοινοτοπίες με τις οποίες μάς γανιάζουν αενάως τα αυτιά οι παλαιό-, νέο- και λάιτ κομμουνιστές. Δεν στρέφεται εναντίον ενός πολιτικοοικονομικού κατεστημένου προσδοκώντας να το αντικαταστήσει, να καταλάβει τους αρμούς της εξουσίας, "σήκω εσύ, να κάτσω εγώ". Αμφισβητεί μετά λόγου γνώσεως έναν κατεστημένο, μακροπρόθεσμα θανατηφόρο, τρόπο ζωής. Για αυτό και αξίζει να τον προσέξουμε.

Μακάρι ο "Κόσμος" να λειτουργήσει ως καταλύτης. Ως ξυπνητήρι έστω, σε μια χώρα επιμηθέων.

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr