Το 2011 και το 2012 έκανε την εμφάνισή του στην ελληνική κοινωνία το Κίνημα των Αγανακτισμένων πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και κατάφερε να ανέβει στο άρμα της εξουσίας δύο χρόνια αργότερα. Το Κίνημα των Αγανακτισμένων διέθετε έντονα χαρακτηριστικά «πολεμικής» με το παλαιό πολιτικό σύστημα αφού δεν έλειψαν εκείνη την περίοδο οι προπηλακισμοί βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι αποκλεισμοί από αγανακτισμένους πολίτες στελεχών του ΠΑΣΟΚ που έκαναν δημόσιες ομιλίες ενώ Ακροδεξιά και Αριστερά είχαν συναντηθεί σε….κοινούς αγώνες στα σκαλοπάτια της Πλατείας Συντάγματος προσπαθώντας να μπούν στην Βουλή.
Αξιομνημόνευτες είναι οι κινητοποιήσεις σε σπίτια πολιτικών στις οποίες πρωτοστατούσε ο γνωστός και με το ψευδώνυμο «πόρτα – πόρτα», ο σημερινός βουλευτής των ΑΝΕΛ κ. Δ. Καμμένος αλλά και οι επιθέσεις κατά βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε όλη την επικράτεια.
Οι «Αγανακτισμένοι» στην Ελλάδα ήταν σκληροί σε σχέση με τους «αγανακτισμένους» στην Ισπανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αργότερα σαγηνεύτηκαν από το σύνθημα του Αλέξη Τσίπρα «ή εμείς ή αυτοί» και την κατάργηση του Μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο και συνέβαλλαν ουσιαστικά στην κατάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του 2015.
Η ψήφιση του Μνημονίου από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έχει αφανίσει – για παράδειγμα – τους «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» οι οποίοι τρέχουν στα δικαστήρια για να γλυτώσουν από τις προσαυξήσεις που τους έχουν επιβληθεί, ενώ δύο νέα κόμματα γεννήθηκαν από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ μετά τον …«έντιμο» -όπως τον χαρακτηρίζουν οι ίδιοι- συμβιβασμό που έκανε η κυβέρνηση με τους δανειστές: η Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Η διαφορά της περιόδου 2015-2016 σε σχέση με την ανάπτυξη του κινήματος των Αγανακτισμένων είναι ότι η αντιπαράθεση των κοινωνικών ομάδων που έχουν πληγεί από την κυβερνητική πολιτική γίνεται στα όρια της δημοκρατικής λειτουργίας του Πολιτεύματος παρά την προσπάθεια κυβερνητικών στελεχών να τους ταυτίσουν με την Χρυσή Αυγή. Οι «Απογοητευμένοι» που πήραν την θέση των «αγανακτισμένων» είναι οι πολίτες που στο παρελθόν ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και στις εκλογές του 2015 στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει. Είναι οι πολίτες που πίστεψαν ότι τα κόμματα του παλιού πολιτικού συστήματος (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) έχουν τεράστιες ευθύνες για την σημερινή κατάσταση της χώρας αλλά απογοητεύτηκαν από τα ψέματα της σημερινής κυβέρνησης και την εφαρμογή ενός χειρότερου Μνημονίου μετά το δημοψήφισμα που έβγαλε ένα περήφανο… ΟΧΙ για να μετατραπεί σε ένα… μεγαλοπρεπές ΝΑΙ.
Οι Απογοητευμένοι δεν προπηλακίζουν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιπαρατίθενται με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τους βουλευτές και τους υπουργούς φέρνοντας τους σε δύσκολη θέση όπως οι πολίτες που επέμεναν απέναντι σε βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ότι η κυβέρνηση θα ξεπουλήσει τις ΔΕΚΟ που εντάχθηκαν στο Ταμείο. Οι «Απογοητευμένοι» είναι συνταξιούχοι, αγρότες, ελ. Επαγγελματίες, άνεργοι, νέοι που μεταναστεύουν στο εξωτερικό, εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, απλήρωτοι εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό τομέα και αμειβόμενοι με μισθούς πείνας που αρχίζουν να ξαναβρίσκουν τους δεσμούς τους με τα απαξιωμένα συνδικάτα αφού είναι η μοναδική τους ελπίδα μετά την κατάρρευση των πολιτικών κομμάτων. Είναι οι παλιοί «νοικοκυραίοι» της μεσαίας τάξης που το Μνημόνιο τους μετέτρεψε σε απασχολήσιμους με τις ευλογίες και της σημερινής κυβέρνησης.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία του κόσμου νιώθει οργή για την σημερινή κυβέρνηση αλλά αποστασιοποιείται από την πολιτική αφού δεν υπάρχει καμία πολιτική δύναμη που να εκφράζει πλέον την ελπίδα για καλύτερες ημέρες. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στην ελληνική κοινωνία είναι να χάσει την ελπίδα της για το αύριο προσπαθώντας να αποκρούσει τα δεινά που έρχονται.
Στην χώρα δεν ζούμε την Νέα Μεταπολίτευση αλλά τον αργό θάνατο της παλιάς μεταπολίτευσης της οποίας είναι τμήμα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο θάνατος της «μαύρης πλευράς» της 40χρονης Μεταπολίτευσης – γιατί είχε και θετικά στοιχεία – δεν θα έρθει αθόρυβα λόγω της απογοήτευσης των πολιτών από την πολιτική και οικονομική κατάσταση. Σιγά- σιγά οι πολίτες όλων των κοινωνικών κατηγοριών που έχουν πληγεί από το Μνημόνιο αρχίζουν να αντιδρούν στην κυβερνητική πολιτική. Αυτό που λείπει είναι η πολιτική δύναμη που θα δώσει μορφή στην Ελπίδα. Διαφορετικά η απογοήτευση θα μεταμορφωθεί σε αποχή και η χώρα θα συνεχίζει να είναι έρμαιο των πολιτικών δυνάμεων που συνεχίζουν και …λαϊκίζουν στην πλάτη της κοινωνίας.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
