Κήλη και αποκατάσταση: Μύθοι και πραγματικότητα

Πολλοί είναι οι μύθοι που κυκλοφορούν γύρω από την κήλη, παρότι είναι μία πάθηση που ενοχοποιείται για εκατομμύρια ιατρικές επισκέψεις παγκοσμίως. Ο Δρ. Αναστάσιος Γ. Ξιάρχος, Γενικός Χειρουργός, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής του Ιατρικού Περιστερίου εξηγεί τους τρόπους διάγνωσης, αλλά και τις μεθόδους, αντιμετώπισης και τα οφέλη που αποκομίζει ο ασθενής από τη μόνιμη και οριστική αποκατάσταση.

Τι ονομάζουμε κήλη;

Κήλη ονομάζεται η προβολή και πρόπτωση μέρους ενός εσωτερικού οργάνου, εκτός της ανατομικής θέσης του, μέσω ενός στομίου στο εσωτερικό του κοιλιακού τοιχώματος που εντοπίζεται στη κοιλιακή χώρα και προκαλεί εξόγκωμα στο σημείο. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του κοιλιακού τοιχώματος, ενώ ανάλογα με τα αίτια από τα οποία προκλήθηκε, καθώς και με το σημείο εμφάνισης της, χωρίζεται σε Επιγαστρική κήλη, Ομφαλοκήλη και Μετεγχειρητική Κήλη.

Ποιοι είναι οι λόγοι εμφάνισής της και ποιους αφορά;

Μύθος: Η κήλη είναι μία ασθένεια που αφορά τους αθλητές, κυρίως τους άνδρες και όσους σηκώνουν βάρη.

Αλήθεια: Η δημιουργία της κήλης, αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο, σε παγκόσμια κλίμακα, με τη διενέργεια άνω των 15.000.000 επεμβάσεων, ανά το χρόνο. Ενδέχεται να εμφανιστεί τόσο σε ενήλικες (άνδρες & γυναίκες), όσο και σε παιδιά, με τους άνδρες, να κατέχουν ένα "σχετικό προβάδισμα". Οφείλεται σε κληρονομικούς λόγους, ενώ τις περισσότερες φορές, σχετίζεται με παράγοντες όπως, η διαταραχή στην ισορροπία σύνθεσης – αποδόμησης του κολλαγόνου (προχωρημένη ηλικία, υποσιτισμός ή κακή διατροφή), την απότομη, ξαφνική ή συνεχή άρση μεγάλου βάρους, χρόνιος βήχας, κυρίως λόγω της συνήθειας του καπνίσματος, εγκυμοσύνη, έλλειψη σωματικής άσκησης, χειρουργικές τομές, χρόνια δυσκοιλιότητα και παχυσαρκία.

Ποια είναι η θεραπεία και η αντιμετώπιση;

Μύθος: Εάν πιέσω προς τα μέσα το εξόγκωμα που έχει παρουσιαστεί στο σώμα μου, η βλάβη αποκαθίσταται.

Αλήθεια: Οι ασθενείς με κήλη βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρών επιπλοκών όπως πχ. εγκλωβισμός του εντέρου στο χάσμα της κήλης (περίσφιξη) που ενδέχεται να προκαλέσει εντερική απόφραξη και ισχαιμία (διαταραχή της αιμάτωσης του εντέρου που οδηγεί σε γάγγραινα). Και οι δύο αυτές καταστάσεις απαιτούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση, η οποία είναι και ο μοναδικός τρόπος αποκατάστασης.

Μέθοδοι Αντιμετώπισης: Λαπαροσκοπική και ανοικτή χειρουργική

Μύθος: Oι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις είναι δύσκολες και έχουν πολλές επιπλοκές, μιας και αποτελούν πολύ καινούριες μεθόδους που δεν έχουν δοκιμαστεί αλλά, κυρίως, δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλες τις ηλικίες.

Αλήθεια: Οι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις είναι ασφαλέστερες των ανοικτών χειρουργείων και αυτό έχει αποδειχθεί από πολλές μελέτες, ήδη, από το 1990 που έγινε η πρώτη λαπαροσκοπική επέμβαση στη χώρα μας και διενεργούνται σε όλους τους ασθενείς που πάσχουν από κήλη. Με τη λαπαροσκοπική μέθοδο, η κήλη αποκαθίσταται αναίμακτα με τη χρήση ειδικών εργαλείων, μέσω μικροσκοπικών τομών. Παράλληλα, το κατασκευασμένο, από εύκαμπτο υλικό πλέγμα που τοποθετείται για την ενίσχυση της περιοχής, ενθαρρύνει τη δημιουργία νέου ιστού. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, η χρήση του συγκεκριμένου πλέγματος αποτελεί την πιο αποτελεσματική θεραπεία για τα περισσότερα είδη κήλης, καθώς συνδέεται με μείωση του κινδύνου υποτροπής κατά 30-50%.

Τα οφέλη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής

Μύθος: Δεν υπάρχουν σημαντικά πλεονεκτήματα για τους ασθενείς έναντι των "ανοικτών" επεμβάσεων, μιας και οι μικρές τομές, δεν ωφελούν, πουθενά.

Αλήθεια: Η συγκεκριμένη αναίμακτη μέθοδος, παρουσιάζει μία πλειάδα ωφελημάτων, έναντι της παλαιάς, ανοιχτής χειρουργικής μεθόδου, μεταξύ άλλων:

• Σύντομος χειρουργικός χρόνος, άρα μικρότερη επιβάρυνση για τον ασθενή.
• Μικρές τομές, οι οποίες ελαχιστοποιούν τον πόνο.
• Λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές.
• Λιγότερο χειρουργικό στρες.
• Γρήγορη ανάρρωση και άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς, μέσα σε λίγες ημέρες.
• Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.
• Τοποθέτηση του πλέγματος στη σωστή ανατομική θέση.

Είναι σημαντική η εξατομικευμένη αντιμετώπιση από τον έμπειρο χειρουργό, για τον κάθε πάσχοντα, ξεχωριστά. Θα πρέπει να υπάρχει κατανόηση της ιδιαιτερότητας του κάθε ασθενούς με κριτήριο τη φυσιολογία, την ιδιαιτερότητα και την κλινική του κατάσταση. Ηεπιλογή για τον θεράποντα ιατρό, θα πρέπει να βασίζεται σε παραμέτρους, όπως στην εμπειρία και στην εξειδίκευση του χειρουργού, στο ευρύτερο νοσοκομειακό περιβάλλον, στις οργανωμένες δομές και κυρίως, στην εξατομικευμένη αντιμετώπιση προς τον ασθενή.

Ο Δρ. Αναστάσιος Γ. Ξιάρχος είναι Γενικός Χειρουργός και Διευθυντής Χειρουργικής στον Όμιλο Ιατρικού Αθηνών. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του ΕΔΩ

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr