Ο Γιώργος Καπουτζίδης στο TheTOC: Σοκαριστικά όσα λέει ο Σαμαράς για τους ΛΟΑΤΚΙ γονείς – Μιλάει για πράγματα που δεν ξέρει

Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ένας άνθρωπος που τον αγαπήσαμε μέσα από τη δουλειά του, που γελάσαμε, συγκινηθήκαμε και κλάψαμε με αυτά που μας προσέφερε και μας προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τις τηλεοπτικές και θεατρικές του δουλειές.

Όμως ο Γιώργος Καπουτζίδης όταν αποφάσισε να πει δημοσίως "αυτή είναι η ζωή μου", προσέφερε και προσφέρει και κάτι άλλο, τον αγώνα του για να έχουν δικαιώματα, αλήθεια και ελευθερία όλοι οι άνθρωποι και να είναι ίσοι απέναντι στους νόμους.

Τον συνάντησα σε ένα γρήγορο πέρασμα του από την Αθήνα, λίγο πριν επιστρέψει στην αγαπημένη του Αίγινα και μιλήσαμε για όλα.

Πιο κατασταλαγμένος πιο σίγουρος και πιο βέβαιος για αυτά που κάνει και λέει μας άνοιξε την καρδιά του και την ψυχή του.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Τάκη

Τι σου προσφέρει η Αίγινα πέραν της ηρεμίας;

Περισσότερο χρόνο για μένα. Ρυθμούς ζωής που είναι πολύ πιο ανθρώπινοι και οποιαδήποτε δραστηριότητα θέλω να κάνω , όποια κι αν είναι αυτή, είτε θέλω να κολυμπήσω, είτε θέλω να
κάνω κανό ή sup στη θάλασσα, όλα αυτά τα έχω σε 5 λεπτά από το σπίτι. Αυτά μου προσφέρει και είναι πολλά.

Λένε πολλοί ότι ένας άνθρωπος που είναι γνωστός, διάσημος και επιλέγει αυτό τον τρόπο ζωής, τον επιλέγει είτε γιατί θέλει να "μονάσει”, είτε γιατί έχει συνειδητοποιήσει ποια είναι τα ουσιαστικά στη ζωή. Τι από τα δύο συμβαίνει;

Νομίζω ότι είναι συνδυασμός και των δύο. Δεν είναι ότι θέλω να μονάσω. Είναι ότι η μοναχικότητα σε πολλές περιόδους της ζωής μου ήταν το καταφύγιο μου. Από εκεί και πέρα, ναι, τα ουσιαστικά στη ζωή τα ένιωσα κι εγώ στην Αίγινα όταν πέρασα εκεί την περίοδο του κορονοϊού. Ήρθα σε επαφή με τη φύση σε βαθμό που δεν είχα έρθει ποτέ. Παρά το ότι ήμουν ένα παιδί από επαρχιακή πόλη. Έζησα αυτή την επαφή με τη φύση η οποία ήταν φοβερά αναζωογονητική, πρωτόγνωρη για μένα. Είδα την άνοιξη, τα χρώματα της άνοιξης, τα οποία στην Αθήνα, δεν τα βλέπουμε, δεν τις καταλαβαίνουμε τις εποχές. Όλο αυτό με μάγεψε, με επηρέασε πάρα πολύ και τελικά με κράτησε εκεί.

Πότε αποκτά κανείς την ελευθερία για να κάνει όχι μόνο αυτά που πρέπει, αλλά κυρίως αυτά που θέλει.

Όταν είναι πολύ ειλικρινής με τον εαυτό του και όταν είναι ειλικρινής με αυτά που θέλει. Αλλά κυρίως όταν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Και μετά αυτή η ειλικρίνεια βγαίνει σε κάθε έκφανση της ζωής του, ιδιωτικής και δημόσιας.

Για να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου πρέπει να είσαι πετυχημένος; Γιατί πολλοί συνδυάζουν το ένα με το άλλο.

Όχι, ίσα ίσα, είναι πάρα πολλοί πετυχημένοι άνθρωποι, οι οποίοι εγκλωβίστηκαν και ταλαιπωρήθηκαν πολύ από την άποψη που έχουν οι άλλοι γι’αυτούς και κυρίως από το τι περιμένουν οι άλλοι από αυτούς. Άνθρωποι που είχαν τεράστιες επιτυχίες και που δεν έκαναν στη δουλειά τους, ας μιλήσω για ηθοποιούς, τους ρόλους που θέλανε, ούτε τα έργα που θέλανε, ούτε τις επιλογές που θέλανε, μόνο και μόνο γιατί έπρεπε να κρατήσουν το κοινό τους ικανοποιημένο.

Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να πατήσεις φρένο στη φιλοδοξία ή να θεωρήσεις ότι πια έχεις φτάσει σε ένα τέτοιο βαθμό ικανοποίησης των θέλω σου, που άρα τώρα σκάβεις και λίγο πιο βαθιά μέσα σου.

Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, αλλά νομίζω ότι ναι, ίσως και να πρέπει να πατήσεις ένα φρένο στη φιλοδοξία. Ίσως να μην είναι απαραίτητο πάντοτε, αλλά βοηθάει. Ένας φίλος μου που ζει
επίσης στην Αίγινα, ο οποίος είναι πολύ επιτυχημένος στη δουλειά του, μου έχει πει το εξής υπέροχο. "Η Αίγινα σκότωσε τη φιλοδοξία μου”, αλλά το λέει χωρίς στεναχώρια. Το λέει σαν να κέρδισε τον κακό δράκο. Οι φιλοδοξίες μας, μας δίνουν δύναμη, μας δίνουν κίνητρο, μας δίνουν μια ορμή. Δεν σημαίνει όμως ότι μας κάνουν ελεύθερους. Διότι καμιά φορά αυτή η ορμή από τη φιλοδοξία γίνεται τελικά μια ορμή ανεξέλεγκτη, που δεν σε αφήνει να ελέγξεις τα πόδια σου. Είναι σαν να σε έχουν βάλει σε ένα έλκηθρο που δεν ελέγχεις πια. Πηγαίνει με τη βαρύτητα. Καμιά φορά λοιπόν, η φιλοδοξία μοιάζει με τη βαρύτητα.

Eίναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις αυτόν τον ολισθηρό δρόμο και να πατήσεις το φρένο. Θέλω να πω, σε σένα υπήρξαν περίοδοι που σε πήρε σβάρνα το έλκηθρο;

Νομίζω όλους όσοι είμαστε σε μία τέτοια δουλειά, τόσο προβεβλημένη, πιστεύω μας παίρνει σβάρνα το έλκηθρο και πηγαίνουμε από δουλειά σε δουλειά και δεν δίνουμε στον εαυτό
μας χρόνο να συνειδητοποιήσει τι θέλει.

Το σοκ της συνειδητοποίησης σε σένα πότε ήρθε;

Λίγο πριν από τον κορωνοϊό ο οποίος μαζί με την καραντίνα με βοήθησε να συνειδητοποιήσω αυτό προς το οποίο ούτως η άλλως πήγαινα λίγο με τυφλά μάτια, λίγο χωρίς να ξέρω
δηλαδή. Δεν είναι τυχαίο ότι εγώ τότε σταμάτησα την τηλεόραση , φεύγοντας από μια δουλειά που την αγαπούσα πολύ. Ήμουν παρουσιαστής του Voice και περνούσα πολύ όμορφα εκεί και με τους συνεργάτες μπροστά στην κάμερα και με τους συνεργάτες πίσω από την κάμερα. Και ήταν και μια δουλειά την οποία την έκανα καλά και για την οποία άκουγα πάντοτε πολύ καλά λόγια.

Έφυγα από την τηλεόραση γιατί κάπου αλλού ήθελα να πάω χωρίς να γνωρίζω πού ακριβώς. Πήγα στο θέατρο, πολύ λιγότερη προβολή. Έκατσα μόνος μου να γράψω το θεατρικό μου έργο, έφτιαξα μια μικρή ομάδα, άρχισα να χτίζω μια ζωή λίγο πιο μακριά από τα φώτα, με μικρούς μικρούς πυρήνες. Ένα μικρό σπίτι μάλλον. Και μετά ήρθε και η καραντίνα και συνειδητοποίησα ότι κινούμαι λίγο προς μια κατεύθυνση διαφορετική. Εκεί σταμάτησε το έλκηθρο.

Υπάρχει μια δυνατή φράση που εγώ τη πιστεύω πολύ του Steve jobs που λέει μην ζεις τη ζωή που θέλουν οι άλλοι για σένα. Ζήσε τη ζωή που θες εσύ για τον εαυτό σου.

Ναι, αυτό προσπαθώ να ανακαλύψω. Δεν το πέτυχα ακόμα. Μη νομίζεις ότι επειδή είμαι στην Αίγινα τα έχω βρει όλα και είμαι ο Δαλάι Λάμα και ζω στην απόλυτη ηρεμία. Όχι

Τι προϋποθέτει για να το εφαρμόσεις αυτό;

Θέλει λίγο να το πάρεις απόφαση ότι θα ζήσεις ελεύθερος, ότι θα κάνεις τα πράγματα που θέλεις, ότι θα αγαπήσεις τον εαυτό σου, θα αγαπήσεις τους γύρω σου. Θα αγαπήσεις τη δουλειά σου. Πρέπει να αρχίσεις να τα ζυγίζεις τα πράγματα. Πρέπει να είναι πιο υπεύθυνες οι θέσεις σου. Η στάση ζωής σου πρέπει να απαλλαχθεί από πράγματα που σε βαραίνουν ή σε οδηγούν σε κακοτοπιές και σε λάθος, δρόμους.

Το να ζήσεις τη ζωή που θες εσύ κι όχι που θέλουν οι άλλοι σημαίνει να πεις αυτή είναι η ζωή μου;

Δεν ξέρω αν είναι προϋπόθεση ή όχι. Ξέρω ότι δεν κρύφτηκα ποτέ, ούτε προσπάθησα να πω ψέματα. Νομίζω πως όταν λες ότι είμαι αυτός, όταν αποδέχεσαι εσύ τον εαυτό σου και όταν πολύ ξεκάθαρα λες ποιος είσαι αισθάνεσαι και λίγο άτρωτος. Αισθάνεσαι ότι ο άλλος δεν μπορεί να σου επιτεθεί με τον τρόπο που σου επιτίθονταν ή με τον τρόπο που απειλούσε να
σου επιτεθεί. Κυρίως είσαι απελευθερωμένος και είσαι αυτομάτως πιο δυνατός.

Μια και λες για επιθέσεις άκουσα να λες στην τελευταία σου συνέντευξη στο Γιώργο Κουβαρά, ότι εμένα δεν με ρώτησε ποτέ κανείς πώς πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Ήρθε η ώρα να σε ρωτήσει λοιπόν κάποιος.

Στο Δημοτικό τα πράγματα όλα ήταν πάρα πολύ ωραία. Μετά όμως όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τη σεξουαλικότητά μου, βίωσα τη μοναξιά μέσα σε ένα σχολείο, μέσα σε μια τάξη, όπου κανείς μάλλον δεν ήταν σαν εμένα και συνειδητοποίησα ότι αυτό το οποίο είμαι, είναι κάτι που δεν συζητιέται, είναι φοβερά κρυμμένο. Και εκεί άρχισα να κλείνομαι. Μιλάμε για την δεκαετία του 80 στις Σέρρες. Κλείστηκα στο σπίτι μου, δεν είχα να επικοινωνήσω με κάποιον, δεν υπήρχε κάποιος να με βοηθήσει, δεν υπήρχε κάπου να κοιτάξω.

Ο εγκλεισμός αυτός προφανώς είχε κάποια αιτία;

Ο φόβος να επικοινωνήσω αυτό το οποίο είμαι. Δεν είχα πού να σταθώ, δεν είχα πού να απευθυνθώ, δεν είχα σε ποιον να μιλήσω. Αισθανόμουν ότι ήμουν κάτι το οποίο ήταν μόνο του
μοναδικό και κάτι το οποίο απ’ ότι άκουγα στην τηλεόραση ήταν και πάρα πολύ κακό.

Γι' αυτό και λέω πάντα ότι πρέπει να προσέχει ο καθένας μήπως ο δημόσιος λόγος του είναι κακοποιητικός. Εν πάση περιπτώσει, έμενα μέσα στο σπίτι μου, δεν έχω ζήσει όπως έπρεπε τη ζωή του σχολείου, δεν έχω ζήσει κοπάνες, δεν έχω ζήσει φλερτ, δεν έχω ζήσει τίποτα τέτοιο.

Ήμουν ένα παιδί που τελείωνε το σχολείο και γυρνούσε στο σπίτι. Και μη νομίζετε ότι είχα όρεξη να διαβάσω.

Βλέποντας τα πράγματα τώρα πιο συνολικά, θα μπορούσες να διεκδικήσεις την έξοδο σου από αυτή τη μοναξιά που σε προστάτευε ενδεχομένως;

Δεν ξέρω. Ένας άλλος χαρακτήρας μπορεί να αντιδρούσε διαφορετικά. Αυτό έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εγώ μπορώ να καταφεύγω σε αυτή τη μοναξιά. Τώρα πια θα την πω μοναχικότητα δεν θα την πω μοναξιά, κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν. Εμένα δηλαδή εγκλεισμός και η καραντίνα, δεν μου είπανε τίποτα. Ήταν σαν να περνάω την εφηβεία μου ξανά.

Διαβάστε Επίσης

Καπουτζίδης για Μπέο: "Γελάω που σοκάρεστε. Για ένα γκέι παιδί αυτές οι λέξεις είναι η καθημερινότητά του"

Οι γονείς δεν σε ρωτούσαν γιατί αυτή η ζωή;

Με ρωτούσαν, ήταν όμως και φοβερά διακριτικοί και πάντοτε υποστηρικτικοί και κατάλαβαν ότι το παιδί τους είναι μάλλον πολύ ήσυχο και μελετηρό. Ήμουν και καλός μαθητής.

Για να οδηγηθείς σε αυτή την "φυλακή” του σπιτιού δέχτηκες μπούλινγκ;

Όχι. Η αλήθεια είναι ότι είχα μία προσωπικότητα με δύο έντονους πόλους .Από τη μια ένα παιδί πολύ συνεσταλμένο και μοναχικό, αλλά από την άλλη όταν με πείραζες έβρισκες τον μπελά σου.

Έβγαιναν νύχια;

Ναι, ναι, έβρισκες τον μπελά σου. Δεν έχω χάσει σε αντιπαράθεση.

Άρα δε σε πείραξε κανείς;

Με πείραξαν, αλλά όποιος με πείραξε δεν πέρασε καλά. Αλήθεια είναι αυτό, νομίζω ότι μόνο σε έναν άνθρωπο μέσα στο σχολείο δεν μπόρεσα ποτέ να απαντήσω. Δεν είχα ενοχλήσει κανέναν, δεν είχα πειράξει κανέναν. Γι’ αυτό και όταν μια χρονιά δέχθηκα επίθεση από έναν συμμαθητή μου, μου έκανε εντύπωση ότι κάποιοι συμμαθητές μου γελούσαν μαζί του εναντίον μου, όταν εγώ δεν τους είχα ενοχλήσει ποτέ.

Εγώ δεν είχα ενοχλήσει ποτέ κανέναν τους και μου έκανε εντύπωση ότι κανένας από τους συμμαθητές μου δεν με υποστήριξε. Εκεί λοιπόν κατάλαβα ότι θα χρειαστεί να υπερασπιστώ μόνος μου τον εαυτό μου. Όταν απάντησα λοιπόν μόνος μου στον μπούλη, ο μπούλης δεν ξαναμίλησε και οι συμμαθητές μου πήρανε το μέρος μου. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο λοιπόν ήμουν μόνος μου, δεν έκανα φίλους. Με συμπαθούσαν κάποια παιδιά, κι εγώ τα συμπαθούσα, αλλά κυρίως απλώς έψαχνα κάπως να χωρέσω σε μια παρέα στο διάλλειμα, για να μην κάθομαι μόνος μου. Ο πρώτος φίλος μου ήταν ο συγκάτοικος μου στο πανεπιστήμιο. Με αυτόν έχουμε φιλία, έχουμε επαφή και είναι ίσως ο πιο αγαπημένος άνθρωπος που έχω.

Ο πρώτος ανθρωπος στον οποίο είπες Ναι, αυτή είναι η ζωή μου ποιος ήταν;

Ένας πολύ δικός μου άνθρωπος τον καιρό που ήμουν στο πανεπιστήμιο, ο δεύτερος ήταν ο συγκάτοικός μου και αμέσως μετά οι γονείς μου. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς για να μην στεναχωρούμε τους ανθρώπους. Γι αυτό πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Γιατί όταν δεν υπάρχει ελευθερία, όταν υπάρχουν διακρίσεις, όταν καλείσαι να κρυφτείς απ’αυτές τις διακρίσεις και τον εαυτό σου, θα καταπιέσεις και άλλους ανθρώπους θα στεναχωρέσεις

Άκουσα να λες ότι δεν βγήκες να μιλήσεις νωρίς δημοσίως γιατί φοβόσουν για τις συνέπειες που θα έχουν οι γονείς σου στις Σερρες.

Βέβαια, δεν ήθελα κανείς ποτέ να τους στεναχωρέσει. Κανένας ποτέ.

Αυτό βέβαια είναι ένα δεύτερο μαρτύριο που περνάνε όσοι θέλουν να πουν αυτή είναι η ζωή μου. Διότι δεν είναι μόνο αυτό που θα υποστούν οι ίδιοι, αλλά και αυτό που θα υποστεί το συγγενικό περιβάλλον.

Νομίζω ότι κανένας στρέιτ άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ακριβώς τι είναι αυτό που ζούμε. Ακόμα και οι άνθρωποι οι οποίοι μας στηρίζουν, οι φίλοι που μας αγαπάνε, δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Ο φίλος σου μπορεί να γυρίσει να σου πει: είδα αυτήν και μου άρεσε πολύ και της έστειλα μήνυμα κλπ. Κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν κάνετε τα ίδια πράγματα. Φαίνεται ότι κάνετε τα ίδια πράγματα και στην πραγματικότητα δεν κάνετε τα ίδια πράγματα. Είναι όντως λοιπόν πολύ μεγάλο βάρος. Είναι πολύ μεγάλη δυσκολία γιατί μετά πρέπει να διαχειριστείς και να αντιμετωπίσεις και τα βέλη που θα φας εσύ αλλά και να προστατέψεις και την οικογένειά σου.

Αναγκάστηκες να προσποιηθείς μέχρι να πεις αυτή είναι η ζωή μου.

Όχι, δεν το έκανα. Τον εαυτό μας τον ανακαλύπτουμε μέρα με τη μέρα. Ανακαλύπτουμε τις δυνάμεις μας, τις αδυναμίες μας, τις ανασφάλειές μας. Δεν ερχόμαστε με οδηγίες χρήσης. Και τους άλλους ανακαλύπτουμε και τον εαυτό μας τον ανακαλύπτουμε. Αποφάσισα λοιπόν να μιλήσω όταν κατάλαβα ότι οι γονείς μου μπορούν να αντιμετωπίσουν τον οποιονδήποτε θα γυρίσει και θα τους πει κάτι για το παιδί τους. Όταν κατάλαβα ότι έχουν και αυτοί αυτή τη δύναμη και τη δυνατότητα, τότε είπα ναι, θα μιλήσω.

Θυμάσαι τη στιγμή;

Ναι, βέβαια. Είχα πει στη μητέρα μου ότι εγώ και άλλα πράγματα θα μπορούσα να πω και να κάνω και δεν τα λέω γιατί εσείς θα στενοχωρηθείτε και μου είπε να πεις αυτά που θες να πεις. Αυτή ήταν η στιγμή.

Άρχισες λοιπόν να μιλάς όταν άρχισες να έχεις και γνώση για το συγκεκριμένο θέμα και τα τελευταία χρόνια έχεις κάνει έναν πολύ δυνατό αγώνα για να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να λένε αυτή είναι η ζωή μου. Ηχεί ακόμα στα αυτιά μου η παρουσία σου σε μια εκδήλωση που είχε κάνει το Υπουργείο Δικαιοσύνης και είχες πει γιατί εγώ πρέπει να έχω λιγότερα δικαιώματα από άλλους ανθρώπους; Είμαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας; Από εκείνη τη στιγμή που το είχες πει αυτό μέχρι και σήμερα, θεωρείς ότι έχει βελτιωθεί κάτι ή όχι;

Δεν έχουν βελτιωθεί τα πράγματα τόσο πολύ όσο θα έπρεπε. Εγώ μιλάω για τα πράγματα που γνωρίζω. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλα τα πράγματα. Με σοκάρει όταν βλέπω ανθρώπους να μιλάνε για πράγματα που δεν γνωρίζουν. Και όταν έγινε αυτό το πράγμα με τον κορονοϊό ήμουν ένας από τους λίγους νομίζω ανθρώπους της δημόσιας σφαίρας που δεν βγήκα να πω τη γνώμη μου ούτε για τον ιό ούτε για το εμβόλιο.

Γιατί δεν έχω μικροσκόπιο στην Αίγινα να δω τον ιό ή τη φύση και την μορφολογία του εμβολίου; Βγαίναν άνθρωποι και μιλούσαν και απορούσα γιατί εγώ τους είχα αφήσει ηθοποιούς, παρουσιαστές, τραγουδιστές. Δεν ήξερα ότι είχαν γίνει λοιμωξιολόγοι μέσα σε ένα τρίμηνο μέσω facebook.

Μιλάω λοιπόν συνέχεια, για τα δικαιώματα γιατί αυτό ξέρω. Μακάρι να μπορούσα να σας πω τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για τη φορολογία. Δεν ξέρω να σας το πω. Δεν γνωρίζω καλά οικονομικά. Γι αυτό δεν μιλάω. Για το θέμα των δικαιωμάτων όμως ξέρω ποιο είναι το σωστό και λέω αυτό το οποίο είναι σωστό να γίνει για τους ανθρώπους οι οποίοι περνάνε δύσκολα.

Όταν σε μία κοινωνία υπάρχουν διακρίσεις, η κοινωνία αυτή δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένη. Οι διακρίσεις δεν έχουν γεννήσει τίποτα καλό στην ανθρωπότητα διαχρονικά. Έχουν γεννήσει μόνο μίσος, δυστυχία και πόλεμο. Τίποτα άλλο.

Τι σκέφτεσαι όταν ακούς ανθρώπους, πολιτικούς να λένε ότι δεν θέλουμε τον γονέα Α και Β, ότι δεν θέλουμε ένα ομόφυλο ζευγάρι να μπορεί να μπει στη διαδικασία της τεκνοθεσίας, ότι δεν χρειάζεται γάμος γιατί τους κάναμε το σύμφωνο συμβίωσης και αρκεί.

Θα αναφερθώ σε μία συνέντευξη την οποία έδωσε ένας πρώην πρωθυπουργός. Ήταν σοκαριστική. Διαβάζοντας αυτή την συνέντευξη καταλάβαινες ότι μιλάει ένας άνθρωπος για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αυτό είναι το σοκαριστικό. Να τα πάρουμε ένα-ένα. Μας είπε ότι το σύμφωνο έλυσε θέματα, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το σύμφωνο δεν έλυσε θέματα σε οικογένειες που υπάρχουν. Επίσης θα ήθελα να τον ρωτήσω αν το σύμφωνο όντως φτιάχτηκε για να λύσει θέματα και αναγνωρίζει ότι υπήρχαν θέματα γιατί δεν πήγε να το ψηφίσει;

Μίλησε για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και για την παρένθετη κυοφορούσα που θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης.

Η Ελλάδα έχει από το 2002, αν δεν κάνω λάθος, ένα νομικό πλαίσιο το οποίο προστατεύει την παρένθετη και τα δικαιώματα του παιδιού και των γονέων. Έχει κάνει κάποιος από το 2002 μέχρι σήμερα εκμετάλλευση όλου αυτού;

Μίλησε για πρότυπα και δεν είχε καλέσει όταν ήταν πρωθυπουργός ούτε μία φορά τους ΛΟΑΤΚΙ γονείς για να δει τι πρότυπα γονέων είναι.

Δεν έχει καλέσει ούτε μία φορά τα παιδιά τους για να δει πως μεγαλώνουν. Πως μιλάει για πρότυπα όταν δεν τους ξέρει. Πως λέει ότι ενδιαφέρεται για το τι πρότυπα θα έχει ένα παιδί
όταν δεν έχει πάει να δει αυτά τα παιδιά; Μήπως δεν ενδιαφέρεται; Μήπως μας λέει ψέματα; Εγώ αυτό πιστεύω.

Μίλησε για σεξουαλική προτίμηση όταν νομίζω πια γνωρίζουν όλοι ότι δεν μιλάμε για προτίμηση, αλλά μιλάμε για τη φύση ενός ανθρώπου. Όλο αυτό το πράγμα, το οποίο έμοιαζε με συρραφή από πράγματα που διάβασε στο Facebook δεν μπορεί να είναι ο λόγος ενός πρώην πρωθυπουργού. Οφείλει να έχει γνώση. Γιατί δεν έχει γνώση; Kαι εκεί αρχίζεις και φοβάσαι και λες μήπως οι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε σημαντικές θέσεις και μας κυβερνούν, δεν έχουν γνώση; Μήπως γι’ αυτό δεν έχουμε σωστή υγεία; Γιατί δεν έχουν γνώση; Μήπως γι’ αυτό δεν έχουμε σωστή παιδεία; Γιατί δεν έχουν γνώση; Μήπως γι’αυτό υστερούμε σε αθλητικές εγκαταστάσεις; Γιατί δεν έχουν γνώση; Μήπως γι’αυτό υστερούμε σε ανθρώπινα δικαιώματα; Γιατί δεν έχουν γνώση; Αρχίζω και φοβάμαι.

Όφειλε ως πρωθυπουργός να τους καλέσει αυτούς τους ανθρώπους, όπως οφείλει και ο σημερινός πρωθυπουργός να καλέσει αυτούς τους ανθρώπους, όπως οφείλουν όλοι οι βουλευτές που θα πάνε να ψηφίσουν αυτό το νομοσχέδιο, είτε πούνε ναι είτε πούνε όχι να γνωρίζουν αυτές τις οικογένειες. Δεν μπορείς να πας να ψηφίσεις κάτι χωρίς να το ξέρεις. Με σόκαραν όλα αυτά που διάβασα.

Πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι κάποιοι βουλευτές λένε ότι δεν θέλουν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο επειδή θα χάσουν ψήφους ή γιατί δεν θέλουν θα έρθουν απέναντι στην Εκκλησία;

Είναι πάρα πολύ στενάχωρο αυτό, γιατί εκεί καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν πάει για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των πολιτών τελικά δεν κάνουν αυτό.

Οταν είσαι πρωθυπουργός είσαι πρωθυπουργός για όλους τους Έλληνες, είσαι πρωθυπουργός και για τους γκέι και για τους στρέιτ και για τους εργαζόμενους και για τους άνεργους και για τους υγιείς και για αυτούς που είναι στα νοσοκομεία και για τους ελεύθερους και γι αυτούς που είναι στη φυλακή. Γι αυτούς που ζούνε στις μεγάλες πόλεις, γι αυτούς που ζούνε στα νησιά, για τους ηλικιωμένους. Είσαι για όλους! Γι αυτούς που σε ψήφισαν, γι αυτούς που δεν σε ψήφισαν. Ακόμα και ο τρόπος του πρώην πρωθυπουργού σε αυτή τη συνέντευξη , όταν γύρισε και είπε: αν τους δώσουμε τον γάμο, σε κάνει να καταλάβεις πως αυτός ο άνθρωπος σε θεωρεί ξένο σώμα μέσα στην πολιτεία.

Καταλαβαίνεις ότι δεν σε αντιμετωπίζει σαν ισότιμο πολίτη. Γι’ αυτόν είμαι παρείσακτος. Το μόνο το οποίο θέλει από μένα είναι να φορολογούμαι κανονικά και να του δίνω τα χρήματά
μου. Από μένα κάτι άλλο σαν ύπαρξη δεν θέλει.

Μήπως τελικά ένας τέτοιος λόγος υπάρχει γιατί είναι υπολογίσιμο το πολιτικό κόστος

Το πολιτικό κόστος, αυτή η κυβέρνηση γι΄αυτό το νομοσχέδιο ας μη δουλευόμαστε θα το έχει ούτως ή άλλως, είτε με το ναι είτε με το όχι. Θεωρώ ότι αν δεν το περάσει, το πολιτικό κόστος θα είναι μεγαλύτερο.

Όμως δεν θα έπρεπε να μιλάμε για το πολιτικό κόστος. Θα έπρεπε να μιλάμε για το σωστό και το λάθος. Θα έπρεπε να μιλάμε για την ισότητα. Θα έπρεπε να μιλάμε για την εξάλειψη της διάκρισης. Θα έπρεπε να μιλάμε για το τι είναι δίκαιο. Γι' αυτό θα έπρεπε να μιλάμε.

Ωστόσο, αφού θέλουνε να πάμε τη συζήτηση στο πολιτικό κόστος πολύ ψυχρά, θα αφήσω το συναίσθημά μου, θα αφήσω την καταπίεση ή τη διάκριση που έχω υποστεί, θα αφήσω την
εφηβική μου ηλικία που πήγε χαράμι, γιατί έμεινα αβοήθητος και από το κράτος, θα τα αφήσω όλα αυτά και θα μιλήσω και εγώ για το πολιτικό κόστος αφού το θέλουν.

Αυτή τη στιγμή η Νέα Δημοκρατία είχε φτάσει στο 41% γιατί συγκέντρωσε πάρα πολύ κόσμο και από το κέντρο και από την Κεντροαριστερά. Αυτός ο κόσμος με αυτές τις δηλώσεις αισθάνεται άβολα, αισθάνεται αμήχανα και είναι με το ένα πόδι να φύγει. Και θα το κάνει εάν εξακολουθεί να υπάρχει τέτοιος λόγος διότι αυτή τη στιγμή στο κέντρο και ειδικά στην αριστερά μπορεί να μην υπάρχει ένας πόλος εξαιρετικά ισχυρός, ισα ίσα βρισκόμαστε σε μια περίοδο ανασυγκρότησης, αλλά ανασυγκροτείται. Θα φτιαχτούν ένα ή δύο ή τρία καινούργια
κόμματα, θα έχεις μέρος να πας να ψηφίσεις και θα φύγουν πολύ εύκολα.

Άρα θεωρείς ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να αφήσει κατά μέρους αυτούς που τον απειλούν είτε ότι δεν θα ψηφίσουν είτε για το κόστος που θα εισπράξει και να κάνει αυτό που πρέπει για να κρατήσει το 41%.

Να κάνει αυτό το οποίο πρέπει. Καταρχάς ήδη όσοι ήταν να πάνε προς την άκρα δεξιά πήγανε. Δεν θεωρώ ότι θα πάνε άλλοι.

Γιατί δεν θα πάνε; Γιατί νομίζω ότι θέλουν να είναι με τον νικητή. Δεν θα αφήσουν εύκολα ένα κόμμα εξουσίας για να πάνε στο 3% η στο 4%. Θεωρώ ότι ο πρωθυπουργός πάνω απ’ όλα, πρώτα απ’ όλα πρέπει να βάλει τον άνθρωπο, πάνω από το πολιτικό κόστος, να δείξει την πυγμή του. Αν δεν δείξει τη δύναμή του, αν δεν δείξει πιστός σε αυτό το οποίο προανήγγειλε, ένα μεγάλο κομμάτι θα φύγει γιατί θα πει απογοητεύτηκα. Αν το δείξει όμως θα είναι ένας πρωθυπουργός που κράτησε τον λόγο του. Και αυτό στη σημερινή εποχή είναι πολύ σημαντικό.
Και αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά στα σπίτια τους, έχουν φτιάξει τις οικογένειες τους προστατευμένες και περιμένουν ένα χάδι από την πολιτεία, ένα καλό λόγο. Μία αναγνώριση, μία δικαίωση.

Τι λες γι αυτούς τους πολιτικούς που λένε εντάξει, να τους δώσουμε τον γάμο, αλλά όχι και την τεκνοθεσία διότι υπάρχουν και τέτοιοι που το λένε από άποψη, όχι από πολιτικό κόστος.

Δεν έχουν γνώση. Αυτό τους λέω. Δεν έχετε δει αυτές τις οικογένειες. Δείτε αυτές τις οικογένειες. Και συνειδητοποιείστε επιτέλους πως σωστό γονιό δεν σε κάνει ούτε το φύλο σου, από μόνο του, ούτε ο σεξουαλικός προσανατολισμός σου. Σε κάνει η δέσμευση σου στο γονεικό ρόλο. Σε κάνει η δέσμευση σου στην φροντίδα και στην άνευ όρων υποστήριξη των παιδιών σου. Η αγάπη, η αυταπάρνηση, η στοργή που δείχνεις στο παιδί σου. Κι όλα αυτά, πηγάζουν από την καρδιά σου. Μόνο από την καρδιά σου. Και είναι ανθρώπινο δικαίωμα κάθε ανθρώπου που θέλει να γίνει ένας σωστός γονέας για το παιδί του, να μπορεί να γίνει.

Και μια και λες γι’ αυτό, είναι σωστή η άποψη που λέει το θέμα αυτό δεν θα πρέπει να μπαίνει σε δημοσκοπήσεις γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπαίνουν σε δημοσκοπήσεις;

Φυσικά και δεν μπαίνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε δημοσκοπήσεις και σε λογική πλειοψηφίας και μειοψηφίας. Ό,τι πρόοδο έχει επιτελέσει ο άνθρωπος ως είδος την έχει επιτελέσει επειδή κάποιος πήγε κόντρα στην πλειοψηφία. Αν ακούγαμε μόνο την πλειοψηφία, οι γυναίκες αυτή τη στιγμή δεν θα είχαν ψήφο και θα θεωρούσαμε ότι η γη είναι επίπεδη. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπαίνουν σε δημοσκόπηση. Είναι καθολικά και
αδιαπραγμάτευτα.

Μια και είμαστε ακόμα στο χώρο της πολιτικής θεωρείς ότι έχει βοηθήσει καθόλου η παρουσία του Κασσελάκη στην ηγεσία ενός κόμματος σε όλη αυτή την ιστορία; Δηλαδή στο να βγει κάποιος και να πει αυτή είναι η ζωή μου;

Έχει βοηθήσει νέους ανθρώπους νομίζω να αισθανθούν καλύτερα με τον εαυτό τους. Νιώθω δηλαδή ότι μια τέτοια ορατότητα δίνει δύναμη σε ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο. Βλέπει κάτι. Λέει για δες, αυτός είναι εκεί κι έχει αυτή τη θέση και έχει αυτόν τον σύντροφο και κάνει αυτά τα όνειρα. Ναι έχει βοηθήσει. Από κει και πέρα δε θα κρύψω ότι η αντιμετώπιση που έχει ο Κασσελάκης και από εσάς τους δημοσιογράφους είναι διαφορετική από αυτή που θα είχε αν δεν ήταν
ομοφυλόφιλος. Υπάρχει μια έλλειψη σεβασμού, η οποία είναι λίγο αδιόρατη, λίγο ύπουλη, λίγο με χαμογελάκια. Αυτό παρατηρώ, το ξέρω και δεν είναι δύσκολο να το καταλάβω κι εγώ γιατί τα ραντάρ μας λειτουργούν πολύ καλά. Εγώ καταλαβαίνω αμέσως ποιος άνθρωπος με εκτιμά έτσι όπως είμαι και ποιος παριστάνει ότι με εκτιμά. Και ποιος δε με εκτιμάει κιόλας; Το καταλαβαίνω. Δεν μου είναι δύσκολο.

Πάντως θεωρείς ότι βοηθάει όλη την ιστορία της ορατότητας.

Βοηθάει την ιστορία της ορατότητας. Δεν μπορώ να τον κρίνω ως πολιτικό γιατί δεν τον έχουμε δει και είναι και πάρα πολύ νωρίς, αλλά για την ορατότητα ναι βοηθάει.
Αλλά επειδή μιλάμε για την πολιτική και την πρόοδο, δεν πρέπει να ξεχνάνε κάποιοι, πως υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας το οποίο έχει προοδεύσει πολύ, έχει ταξιδέψει, έχει σπουδάσει έξω, έχει εργαστεί με ανθρώπους έξω, έχει λύσει όλα αυτά τα θέματα τα οποία δεν μπορεί να λύσει η Βουλή. Αυτή τη στιγμή, η πολιτική ηγεσία προσπαθεί να δει αν η κοινωνία είναι έτοιμη κοιτάζοντας προς τα πίσω, και δεν βλέπει πόσο μπροστά έχουν φύγει κάποιοι άλλοι. Της φεύγει αυτό το κομμάτι. Το χάνει.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν σηκωθεί και έχουν φύγει από την Ελλάδα και ζουν στο εξωτερικό, δεν έχουν φύγει μόνο για τον καλύτερο μισθό. Έχουν φύγει και για τις καλύτερες συνθήκες ζωής και για τον καλύτερο δημόσιο λόγο. Πρέπει να κάνει πολύ μεγάλο κόπο η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός για να τους πείσει να γυρίσουν πίσω. Έχει πει πως θέλει να το κάνει ο κ. Μητσοτακης και είναι και προς τιμήν του το ότι θέλει να το κάνει. Αλλά δεν θα τους φέρει πίσω, υποσχόμενος απλώς καλύτερους μισθούς. Οι άνθρωποι αυτοί όταν διαβάζουν τέτοιες συνεντεύξεις προβληματικές σαν του πρώην πρωθυπουργού λένε μια χαρά είμαι εδώ. Στη Μαδρίτη, στη Ζυρίχη, στη Γάνδη, όπου κι αν είναι. Το άλλο που ακούω και δε μου βγάζει νόημα, είναι ότι η πυρηνική οικογένεια κινδυνεύει. Θα ήθελα να ρωτήσω από τι;

Διαβάστε Επίσης

Γιώργος Καπουτζίδης: "Ο Χριστός δεν μίλησε για την ομοφυλοφιλία - Στεναχωριέμαι για τη χώρα μου" [Βίντεο]

Ποιος ακριβώς είναι ο κίνδυνος που διατρέχει μια οικογένεια που αποτελείται από έναν πατέρα, μια μητέρα, και το παιδί τους, αν δύο τετράγωνα πιο πέρα απ’ το σπίτι τους, ζούνε δύο
γυναίκες με το δικό τους παιδί; Από τι κινδυνεύουν; Είναι ένας κίνδυνος που τον διατρέχουν όσο είναι μέσα στο σπίτι ή είναι στο μπαλκόνι; Είναι στο καθιστικό αυτός ο κίνδυνος ή στην
κουζίνα; Πρέπει να μας εξηγήσουν. Κάποτε λέγανε ότι από το σύμφωνο συμβίωσης κινδυνεύει ο γάμος. Ποιος γάμος κινδύνευσε από αυτό; Ποιο στρέιτ ζευγάρι χώρισε, ή βίωσε
κίνδυνο στο γάμο του, ή κλυδωνισμούς στη σχέση του, επειδή σε γειτονική πόλη, ένα ομόφυλο ζευγάρι υπέγραψε σύμφωνο συμβίωσης; Έχει εκδοθεί διαζύγιο στην Ελλάδα με αιτία διαζυγίου: σύναψη συμφώνου συμβίωσης από δυο γκέι γείτονες;

Μια και μιλάμε για οικογένειες θέλω να πάμε ξανά πίσω στη δική σου περισσότερη συμπάθεια στη μαμά, στο μπαμπά;

Νομίζω ότι πάντοτε ήμουν το παιδί της μαμάς. Αλλά μεγαλώνοντας κατάλαβα πόσα κοινά έχω με τον μπαμπά μου. Είναι απίστευτο.

Για πες μου μερικά.

Όλο αυτό το πράγμα, με τα ταξίδια, με την εξερεύνηση, με το να πηγαίνω από χώρα σε χώρα, όλο αυτό είναι τόσο ο μπαμπάς τελείως. Η μαμά είναι του σπιτιού.

Άρα αδυναμία στη μαμά αλλά Χαρακτήρας μπαμπάς .

Τελικά ναι.

Πώς ήσουν ως παιδί; Τι έκανα ο μικρός Γιώργος;

Ήμουν και ήσυχος και μαχητικός. Στο δημοτικό ήμουν ένας πολύ καλός μαθητής, πολύ αγαπητός στην τάξη, στους δασκάλους μου άρεσε πάρα πολύ ο αθλητισμός αφάνταστα. Η
αγαπημένη μου περίοδος κάθε φορά ήταν οι Ολυμπιακοί λάτρευα να βλέπω στίβο, λάτρευα να τρέχω, ήμουν πάρα πολύ καλός στα στιβικά αγωνίσματα, στο άλμα και στο τρέξιμο. Αυτή ήταν η ζωή μου.

Τι ήθελαν οι γονείς σου να γίνεις;

Δεν μου είπανε ποτέ, αλλά όταν έφτασα λίγο στις πανελλαδικές να είμαι ανάμεσα στη Νομική και στη Φιλολογία η μητέρα μου, ως δασκάλα κιόλας, μου είπε να πάω προς τη Νομική, που ήταν και η αδερφή μου. Εμένα μπορώ να πω ότι δεν μου πολύ ένοιαζε γιατί εγώ ηθοποιός ήθελα να γίνω. Απλώς δεν είχα ακόμα τα κότσια να γυρίσω να το πω στα 18. Οπότε είπα άντε ας πάω
Νομική.

Πότε συνειδητοποίησες ότι ήθελες να γίνεις ηθοποιός;

Νομίζω ότι κάπου στο Γυμνάσιο. Με αφορμή κάτι σκετσάκια στο σχολείο που έβλεπα. Τι ωραίο, τι δημιουργικό που είναι αυτό. Και ότι το έχω. Βέβαια, πάνω απ’ όλα νομίζω ότι αθλητής ήθελα να γίνω στον στίβο. Απλώς δεν το ακολούθησα ποτέ γιατί δεν το έβλεπα.
Είναι πολύ σημαντική η ορατότητα σε οτιδήποτε. Το 79 που ήμουν 7 χρονών και που κάπου εκεί ξεκινάει ένα παιδί, το Στάδιο δεν έβλεπα πουθενά ότι υπήρχε αυτή η δυνατότητα .

Ήθελες να φύγεις από τις Σέρρες; Ήταν μια πόλη που σε εγκλώβιζε ή ήταν μια πόλη που αγαπούσες;

Όχι, δεν νιώθω ότι με εγκλώβιζα . Ούτε ήμουν ο άνθρωπος που είπα να φύγω επιτέλους και να πάω να ζήσω κάτι. Μα δεν ήξερα τι ήθελα να ζήσω. Δεν ήξερα ποιος είμαι, δεν ήξερα πολλά
πράγματα. Δεν αισθανόμουν ότι στα 18 θα φύγω και να δεις τι ζωή έχω να ζήσω. Δεν ήξερα τι επιφυλάσσει η ζωή για μένα.

Η αγαπημένη στιγμή μέσα στο χρόνο όταν ήσουν με την οικογένεια στις Σέρρες;

Τα Χριστούγεννα. Η αγαπημένη στιγμή ήταν όταν έβρισκα πού είχαν κρύψει το δώρο και έσκιζα λίγο τη συσκευασία και έβλεπα τι έχω πάρει. Αυτή ήταν η αγαπημένη στιγμή. Μερικά
δευτερόλεπτα μετά ήταν λίγο στενάχωρο γιατί είχα χαλάσει την έκπληξη.

Στόλιζες δέντρο;

Βέβαια εννοείται. Στην Αθήνα μια φορά είχα στολίσει δέντρο και το είχα ξεστολίσει τον Μάρτιο. Από τεμπελιά αυτό. Και στο Voice μια φορά είχα στολίσει από τέλη Οκτώβρη.

Υπάρχει κάποιο δώρο από εκείνες τις γιορτές που το θυμάσαι; Που το λαχταρούσες πολύ;

Ναι ένας αυτοκινητόδρομος.

Το είχες ζητήσει;

Σίγουρα.

Πότε σταμάτησες να πιστεύεις στον Άη Βασίλη ή δεν πίστεψες ποτέ;

Πίστευα στον Άγιο Βασίλη. Δεν θέλω να κάνω σπόιλερ στα παιδάκια που μπορεί να διαβάσουν τη συνέντευξη δεν θέλω να πω το πως ζητώ συγνώμη. Τον γνώρισα πάντως φέτος τον Άη Βασίλη που πήγα στο Ροβανιέμι σε ένα ταξίδι που έκανα στο χωριό του Άγιου Βασίλη
και πραγματικά μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα κι εγώ σαν 7χρονος τον κοιτούσα και πίστευα ότι αυτός είναι ο Άη Βασίλης.

Φεύγεις, πας, σπουδάζεις, κάνεις αυτά που κάνεις, αρχίζεις την ηθοποιία, κάνεις τα πρώτα σήριαλ, γίνεσαι γνωστός. Πότε αρχίζεις και λες μέσα σου ότι έχω πατήσει γερά στα πόδια μου τώρα και σιγά σιγά θα κάνω και πράγματα που περίμενα τη δύναμη της δυνατής γείωσης στο έδαφος για να τα κάνω.

Δεν νομίζω ότι είναι μια στιγμή, η οποία είναι καθοριστική και έχει να κάνει με τη δύναμη που έχω εγώ. Περισσότερο έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση. Πού βρίσκομαι; Σε ποια χώρα και
σε ποιο περιβάλλον; Όταν ξεκινούσα τηλεόραση φαινόταν ότι χώρα μας ζούσε σε έναν παράδεισο. Εκεί λοιπόν αισθανόσουν πάρα πολύ ωραία και πάρα πολύ ελεύθερος να πεις και να κάνεις το οτιδήποτε. Και μετά άρχισε να εμφανίζεται ένα σκοτάδι ή μετά συνειδητοποίησες ότι υπάρχει ένα σκοτάδι, αλλά δεν το έβλεπες. Γιατί ήσουν από γύρισμα σε γύρισμα κι από πάρτυ σε πάρτυ και από βράβευση σε βράβευση κι από μπουζούκια σε μπουζούκια.

Το έχεις περάσει αυτό;

Το έχω περάσει αυτό.

Σου λείπει αυτή η ζωή;

Όχι, δεν μου λείπει. Μου λείπει όμως μια χώρα φωτεινή. Η χώρα να είναι φωτεινή. Αυτό μου λείπει. Εμένα αφήστε με στην Αίγινα δεν με πειράζει. Ό, τι κάνω αυτή τη στιγμή το κάνω για
μια χώρα που αγαπάω.

Μετά λοιπόν συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα δεν ήταν ούτε τόσο ανέμελα ούτε τόσο φωτεινά. Η Ελλάδα ήρθε σε μια κρίση η οποία δεν ήταν οικονομική μόνο. Εμφανίστηκε μια κοινωνική κρίση. Εμφανίστηκαν άνθρωποι με σβάστικες εμφανίστηκε και μια πλήρης αδυναμία και από το πολιτικό τοπίο και από το τηλεοπτικό τοπίο. Και αυτό με πόνεσε πολύ γιατί εγώ ήμουν μέρος του τηλεοπτικού τοπίου και είδα ένα τηλεοπτικό τοπίο να αντιμετωπίζει τη σβάστικα ως κάτι κανονικό. Ήταν κάτι αδιανόητο. Νόμιζα ότι είμαι σε ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία σκηνή όπου μία παρουσιάστρια εκπομπής έβλεπε έναν άνθρωπο με σβάστικα στο μπράτσο και σχολίαζε τι ωραίο που είναι το μαγιό του και τι ωραίο που είναι το σώμα του. Δεν το χωράει το κεφάλι μου ότι το είδα αυτό το πράγμα στην ελληνική τηλεόραση.

Περίμενες ότι θα βγούμε γρήγορα ή εύκολα από εκείνο το μαύρο τούνελ;

Δε θεωρώ ότι βγήκαμε δυστυχώς. Θεωρώ ότι κάποια πράγματα σχεδόν τα συνηθίσαμε ακόμα κι αν τα καταδικάσαμε, ακόμα κι αν κάναμε δίκες. Θεωρούμε πια ότι ο ρατσισμός είναι άποψη. Η ξενοφοβία άποψη. Ο κακοποιητικός λόγος άποψη, η ομοφοβία άποψη, όλα αυτά έχουν γίνει άποψη.

Και δεν καταλαβαίνει κάποιος ότι άποψη είναι αυτό που λέει κάποιος όταν έχει γνώση. Γιατί άποψη χωρίς γνώση είναι απλώς οι ήχοι που βγαίνουν από την στοματική κοιλότητα όταν κινούνται οι φωνητικές χορδές.

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου στιγμή στην τηλεόραση;

Κάτι το οποίο δεν θα το ξεχάσω ποτέ ήταν όταν βλέπαμε το τελευταίο επεισόδιο του Παραπέντε. Ήμουν εγώ, η Σμαράγδα, η Αγγελική και ο Αργύρης μαζί στο σπίτι του Αργύρη στη
Χαλκίδα. Το βλέπαμε με άλλους φίλους εκεί. Τα μηνύματα που παίρναμε αμέσως μετά. Η Ελισάβετ με τη Ζέτα ήταν στην Κύπρο για μια εκδήλωση και ήμασταν συνέχεια στα τηλέφωνα.
Αυτή ήταν μια πάρα πολύ έντονη στιγμή και επίσης μια πολύ δυνατή στιγμή ήταν όταν πήγα στην παρουσίαση των Σερρών για τον ΑΝΤ1 plus στο Μουσείο Γουλανδρή, μόλις είχα βγει
από την κλινική που είχα σπάσει το χέρι και το πόδι και ήμουν εκεί στο αμαξίδιο με σπασμένο χέρι και πόδι με το γύψο και έβλεπα τη σειρά και σκεφτόμουν ότι μάλλον έγινα ο άνθρωπος που ήθελα να γίνω.

Μεγάλη κουβέντα αυτό.

Πολύ μεγάλη κουβέντα. Δε σου κρατάει για όλη σου τη ζωή. Σε μια στιγμή σου έρχεται και το νιώθεις. Παρόλο που ήμουν ένας άνθρωπος πονεμένος και σωματικά και ψυχικά, βλέποντας το φίλο μου που είχε χαθεί να πρωταγωνιστεί σε αυτή τη σειρά.

Η περιπέτεια υγείας η δική σου και η απώλεια του Πάνου Νάτση τι σε δίδαξε;

Οτι η ζωή είναι μικρή. Και το ότι πρέπει να κρατάς τους σημαντικούς ανθρώπους που έχεις γνωρίσει στη ζωή σου, ακόμα κι αν έχουν φύγει. Και ο Πάνος είναι ένας άνθρωπος που ήταν
πολύ σημαντικός για τις ζωές όλων μας και γι αυτό τον κρατάμε πολύ ζωντανό μέσα μας. Όλοι συζητάμε γι αυτόν όταν βρισκόμαστε παρέα. Πάντοτε είναι στη συζήτηση.

Λόγω αυτού του γεγονότος μπήκες στη διαδικασία να σκεφτείς τον θάνατο;

Iσως να μπήκα κι εγώ στη διαδικασία. Σίγουρα κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε για τα μικρά και σίγουρα πάγωσε σε πολύ μεγάλο ποσοστό την φιλοδοξία μου. Δηλαδή δεν είχα κάποια φιλοδοξία μετά δεν είχα κάτι να κάνω. Τώρα σιγά σιγά ξαναβρίσκω σιγά σιγά την ενέργεια για να πω ας κάνω αυτό, ας κάνω εκείνο, ας κάνω το άλλο, αλλά σίγουρα μια τέτοια εμπειρία σε κάνει διαφορετικό.

Θέλω να μου πεις την πιο συγκινητική στιγμή από ένα νέο άνθρωπο που σε βρήκε και σου είπε αυτός ο αγώνας που κάνεις σε μένα μου έδωσε τη δυνατότητα και το κουράγιο να βγω και να πω αυτή είναι η ζωή μου.

Έχω ζήσει πάρα πολλά, πολλές τέτοιες στιγμές και μετά το θεατρικό το "Ποιος θέλει να χωρίσει, να σηκώσει το χέρι του" και μετά τις Σέρρες. Το πιο συγκινητικό το έζησα όταν την πρώτη χρονιά που παρουσίασα το pride οι υπερήφανοι γονείς που είναι γονείς που έχουν ΛΟΑΤΚΙ παιδιά, με βρήκαν στα παρασκήνια του pride και μου είπαν ότι θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ για όλο αυτό που κάνεις για εμάς και για τις οικογένειές μας. Εχει βοηθήσει πάρα πολύ τα παιδιά μας να μας ανοιχτούν και να μας μιλήσουν.

Πότε θα θεωρήσεις ότι αυτό που κάνεις τώρα βρήκε τη δικαίωσή του και είσαι ολοκληρωμένος στον αγώνα που δίνεις;

Όταν θα φτιαχτεί ένας καλύτερος κόσμος δε θα τα καταφέρω, αλλά τουλάχιστον θα ξέρω ότι προσπάθησα.

Υπάρχει περίπτωση ποτέ ο Γιώργος Καπουτζίδης να ακολουθήσει τον δρόμο των κοινών; Ό, τι κι αν αυτό σημαίνει.

Με βάση και τις τελευταίες δηλώσεις και συνεντεύξεις πολιτικών προσώπων, νομίζω καλύτερα να μην συναντηθούμε.

Ποτέ δηλαδή;

Έτσι λέω. Μπορείς να κάνεις και πολιτική χωρίς να είσαι στην πολιτική. Είμαι ένας πολίτης ο οποίος πραγματικά προσπαθώ. Κάθε φορά το ζυγίζω πάρα πολύ το τι θα ψηφίσω κάθε φορά.
Πάντοτε απογοητεύομαι όμως . Να μην πω ψέματα.

Θα ξαναγυρίσει στην τηλεόραση;

Δεν το σκέφτομαι να ξαναγυρίσω μόνιμα. Αυτή την περίοδο είπα ναι όταν μου πρότειναν να κάνω μια εκπομπή για τους αθλητές των Παραολυμπιακών Αγώνων. Είπα αμέσως ναι. Δεν
θα βρούμε εύκολα κανάλι να το πάρει, αλλά θα είναι κάτι που θα το κάνω με την καρδιά μου. Και παράλληλα θα ξεκινήσουν την άνοιξη τα γυρίσματα της συνέχειας των Σερρών. Δεν έχω
σκοπό να γυρίσω στην τηλεόραση ως παρουσιαστής.

Υπάρχει κάτι που θέλεις να κάνεις και δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα;

Να κάνω το γύρο του κόσμου.

Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;

Δυστυχώς αυτό τον καιρό δεν παίζει. Όταν εμφανίζεται παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, σε σημείο δηλαδή που αφήνει όλα τα άλλα σε δεύτερη μοίρα.

Λένε πολλοί ότι για να παίξει πρέπει να είμαστε κι εμείς έτοιμοι να τον αφήσουμε να εισβάλει μέσα μας.

Ίσως ίσως. Ρωτάς πόσο έτοιμος είμαι;

Είσαι διαθέσιμος να ερωτευθείς γιατί λένε πολλοί ότι ο έρωτας είναι και ένα συναίσθημα που σε διαλύει, πολλές φορές σε καταστρέφει, σε ισοπεδώνει.

Επειδή λοιπόν αυτό το πράγμα το έχω βιώσει και ξέρω πως είναι, ότι χάνεται ο έλεγχος και χάνεται η αυτοσυγκράτηση και η αυτοσυγκέντρωση, αυτό ίσως λίγο με προβληματίζει επειδή βρίσκομαι σε μία περίοδο που έχω και αυτοσυγκράτηση και αυτοσυγκέντρωση και έναν έλεγχο των πραγμάτων. Φοβάμαι μήπως τα χάσω. Βέβαια ο έρωτας πολλές φορές και τις ανασφάλειες και τους φόβους τους ισοπεδώνει και αυτούς.

Αν κάποια στιγμή πάνε όλα καλά και ο γάμος νομοθετηθεί θα ήθελες να κάνεις πολιτικό γάμο αν βρισκόταν ο άνθρωπος σου;

Αν βρισκόταν ο άνθρωπος, θα έκανα ναι. Δεν είναι ο στόχος μου, αλλά αν βρισκόταν, ναι, νομίζω θα το έκανα. Είναι όμορφο να ενώνεις τη ζωή σου με κάποιον και είναι όμορφο να το
επικοινωνείς αυτό. Και είναι όμορφο να κάνεις ένα πάρτι και να έρχονται οι άνθρωποι που σε αγαπάνε και να τους αγαπάς. Όλα αυτά είναι όμορφα πράγματα και αυτές τις ομορφιές πρέπει να είναι ελεύθεροι να τις ζήσουν όλοι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι που γίνανε γονείς , ομόφυλοι γονείς γίνανε όχι γιατί τους προέκυψε, γίνανε επειδή το νούμερο ένα όνειρο της ζωής τους ήταν να γίνουν γονείς. Και αυτό το όνειρο πρέπει να επιτρέπεται να το έχει κάθε καλός άνθρωπος.

Επειδή σε λίγες μέρες είναι Χριστούγεννα και επειδή είναι η αγαπημένη γιορτή και για σένα και για μένα θέλω να κλείσουμε με μία δική σου ευχή για όλους αυτούς που περιμένουν τα Χριστούγεννα άλλοι για να περάσουν σαν παιδιά, αλλοι για να περάσουν μόνοι τους άλλοι για να ξαναθυμηθούν τα τραύματα τους.

Εγώ εύχομαι να περάσουμε Χριστούγεννα χωρίς διακρίσεις, χωρίς μισαλλοδοξία. Να κοιτάξει ο ένας τον άλλον καλά στα μάτια. Να δούμε ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι. Να βοηθήσουν αυτοί που έχουν δύναμη, αυτούς που είναι πιο ευάλωτοι. Αυτό πρωτίστως για να το συνδέσουμε και με αυτό που ρώτησες. Και από κει και πέρα να ζήσουμε Χριστούγεννα που θα μπορέσουν ίσως να γιατρέψουν κάποιες πληγές που μας έχουν μείνει από παιδιά. Ας γίνει αυτό αυτά τα Χριστούγεννα, ας γιατρευτεί μια πληγή μας από παλιά.

Σ΄ευχαριστώ πολύ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr