Ο σεφ Λευτέρης Λαζάρου στο TheTOC για την ιστορία της ζωής του: Τα καράβια, το Βαρούλκο και η πρόταση να πολιτευτεί

Φωτό: Δημήτρης Κλεάνθους

Τον Λευτέρη Λαζάρου τον γνώρισα για πρώτη φορά στο στούντιο του Action 24, όταν ήρθε για να μου δώσει μια συνέντευξη, την εποχή που λόγω κορονοϊού τα εστιατόρια ήταν κλειστά. Από την πρώτη στιγμή υπήρξε μια οικειότητα που εξελίχθηκε συν τω χρόνω σε μια ουσιαστική φιλία. Έτσι, όταν του τηλεφώνησα για να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη μου είπε αμέσως "ναι" και μια μέρα μετά καθόμασταν σε ένα από τα τραπέζια του Βαρούλκου για να ξεφυλλίσουμε το βιβλίο της ζωής του.

Ο μικρός Λευτέρης γεννήθηκε στον Πειραιά από Πειραιώτες γονείς και πατέρα μάγειρα. Μια ευτυχισμένη οικογένεια που του δημιούργησε απο την αρχή μια πολύ ζέστη ατμόσφαιρα. "Τότε ο Πειραιάς είχε ανοιχτές πόρτες, δεν είχαμε κλειδιά, ο γείτονας ήταν και θείος, ο θείος Μάρκος όχι ο κύριος Μάρκος και η γειτόνισσα ήταν η θεία Σοφία. Έτσι μας είχαν μάθει. Όταν μεγάλωσα λίγο παραπάνω και άρχισα να καταλαβαίνω έλεγα τελικά πόσες θείες και θείους έχω; Ηταν ωραία χρόνια, ανθρώπινα”.

Ο Λευτέρης είχε αλλά δύο μεγαλύτερα αδέρφια τον Γιάννη, που τον πέρναγε 12 χρόνια και τον Θωμά που ήταν 10 χρόνια μεγαλύτερος του. Η σχέση μαζί τους ήταν πολυ καλή, καθώς και οι δυο τους τον αντιμετώπιζαν προστατευτικά.

"Ο μεγάλος ήταν πολύ από πάνω μου ήταν αδερφός και πατέρας μαζί. Ο μεσαίος πάλι ήταν πιο αυστηρός ήθελε να διαβάζω, να ελέγχει ό,τι κάνω, ποιες είναι οι παρέες μου. Εμένα με λέγανε στη γειτονιά και το μουρλό του Γιώργου, γιατί πολλές φορές έπαιρνα το σφυρί και πήγαινα να σπάσω βραχάκια για να βγάλω πετροσωλήνες. Έβλεπαν λοιπόν ένα παιδάκι να κοπανάει πέτρες με το σφυρί και έλεγαν παλαβός είναι αυτός”.

Πολυ ζωηρός ως παιδί, μια φορά έβαλε σε μπελάδες όλη τη γειτονιά που τον έψαχνε για ώρες γιατί είχε εξαφανιστεί με έναν φίλο του.

"Στη γειτονιά που γεννήθηκα και μεγάλωσα γυρίστηκε το Αμέρικα Αμέρικα του Ηλία Καζάν. Στο τέλος της ταινίας καίγεται το χωριό. Εγω λοιπόν με έναν φίλο μου ανεβήκαμε σε ένα φουγάρο ενός παλιού εργοστασίου για να δούμε την φωτιά από το φουγάρο. Μας χάσανε λοιπόν και μας ψάχνανε από το μεσημέρι μέχρι τις 12 το βράδυ.

Γυρνώντας μέσα στη νύχτα δεν είδαμε ότι ήμασταν μαύροι από το φουγάρο και όταν μας είδαν έτσι και μας ρώτησαν που είμασταν, αναγκαστήκαμε να τους πούμε την αλήθεια και έπεσε το ξύλο της αρκούδας. Τους είχαμε τρομοκρατήσει, μας έψαχναν 10 ώρες”, λέει χαμογελώντας και αναπολώντας αυτά τα ανέμελα χρόνια.

Ο πατέρας του, η Μακρόνησος και το κίνητρο

Ο πατέρας του δούλευε ως αρχιμάγειρας σε καράβια τα καλοκαίρια. Πιο πριν στον πόλεμο μαγείρευε για τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Αλλωστε αυτή ηταν και η κατηγορία με την οποία εξορίστηκε στην Μακρόνησο. Ως μάγειρας του ΕΛΑΣ.

Τον χειμώνα που ήταν σπίτι μαγείρευε και πήγαινε την κατσαρόλα στους φίλους του στο καπηλειό που ήταν κοντά στο σπίτι τους.

"Θυμάμαι τα επιφωνήματα, τι ωραίο που είναι, τι έφτιαξες πάλι και αυτό άρχισε σιγά σιγά να με κερδίσει και να με ιντριγκάρει. Έλεγα, "κοίτα ρε παιδί μου τον θαυμάζουν όλοι οι φίλοι του που μαγειρεύει". Αυτό άρχισε να μ´αρέσει και έτσι άρχισα να τριγυρνάω γύρω γύρω και να παρατηρώ τα πράγματα που έφτιαχνε”.

Ο Λευτέρης Λαζάρου είχε πολυ μεγαλη αδυναμία στη μάνα του την Ουρανία. Τον πατέρα του τον Γιώργο τον εκτιμούσε και τον σεβόταν, αλλά η αδυναμία ήταν στη μάνα.

"Ήμουνα παιδί της μάνας καθαρά, είχα αδυναμία στην ευαισθησίας της, στο μυαλό της που έβλεπε τα πράγματα με μια δική της φιλοσοφία και αυτό με βοήθησε πολύ”.

Είχε συνηθίσει στο σπιτι να μαγειρεύουν και οι δυο γονείς του. Ο πατέρας μαγείρευε μόνο για το καπηλειό και τα φαγητά του σπιτιού τα έκανε η Ουρανία, εκτός από το φαγητό της Κυριακής που το έκανε ο ίδιος, γιατί ερχόταν η μητέρα του.

"Συνέχεια του έλεγα του πατέρα μου γιατί το φτιάχνεις αυτό το φαγητό, δεν είναι ωραίο. Εφτιαχνε κριθαράκι με αρνί στη γάστρα, επειδή το ήθελε η μάνα του, και έβγαινε όλη η λαδίλα από πάνω. Θύμωνε πολύ γιατί αυτό το φαγητό άρεσε στη μάνα του και μου έλεγε αυτό το φαγητό θα φας κι εσύ και δε μου έδινε τίποτε άλλο να φάω. Δεν το έτρωγα όμως, γιατί ερχόταν η κυρία Ουρανία και μου έδινε κάτι πάντα κάτω απ’το τραπέζι”.

Τα αγαπημένα φαγητά του Λευτέρη τότε ήταν τα γεμιστά και τα κεφτεδάκια της Ουρανίας, ενώ τον πατσά και τα σαλιγκάρια που ετοίμαζε ο πατέρας του για τους φίλους του στο καπηλειό ούτε που τα άγγιζε.

Τριγύρω από το σπίτι υπήρχαν 7- 8 καπηλειά ,αλλά αυτά που πήγαινε συχνά ο πατέρας του ήταν δύο, ο Σκυλόδημος και το Τσικάτο που απείχαν 150 μέτρα απ’το σπίτι τους.

Τα καράβια και ο θάνατος του πατέρα του

Μέτριος προς καλός μαθητής ο Λευτέρης δεν ήταν ποτέ του 10, όπως λέει, και εκεί στα 12- 13 χρόνια του άρχισε να τον γοητεύει η ιστορία της μαγειρικής και ζήτησε απο τον πατέρα του να τον πάρει μαζί του σε ένα ταξίδι με το καράβι.

"Μου έβαλε χιλιάδες τρικλοποδιές και δυσκολίες για να μην τον ακολουθήσω γιατί του είχε πει και η μητέρα μου "δε γίνεται να στερούμαι τον άντρα μου 6-7 μήνες τον χρόνο και να στερηθώ τώρα και το παιδί μου". Της είπε "ναι αλλά αν είναι μια επιλογή που του αρέσει;”.

Ετσι ξεκινάει το πρώτο ταξίδι του που θα διαρκέσει δυόμιση μήνες και που θα ήταν μια πολύ μεγάλη εμπειρία για εκείνον."Με ζόρισε πολύ, με έβαλε να κάνω πράγματα που τα έκαναν πολυ μεγαλύτεροι απο μένα, όπως η λάντζα και η αγγαρεία, χωρίς να τον νοιάζει ότι ήμουνα γιος του, δεν με ξεχώρισε από τους άλλους εργαζόμενους. Πιο πολύ στρίμωχνε εμένα παρά τους άλλους εργαζόμενους. Ήταν ένας τρόπος να μου αποδείξει ότι η δουλειά ήταν δύσκολη. Έπλενα τις βαριές λαμαρίνες που τότε ήταν τέσσερις φορές πιο βαριές σε σχέση με σήμερα και μου έλεγε να τις γυαλίσω απ´ έξω".

Ομως ποτέ δεν πέρασε απο το μυαλό του ότι η δουλεια αυτή είναι βαριά, όποτε ας τα αφήσουμε. "Μου άρεσε πολύ όλη αυτή η διαδικασία και ήθελα να τον εντυπωσιάσω. Νομίζω ότι απο την αρχή εκτίμησε την διάθεση μου και ότι δεν είπα ποτέ όχι. Ετσι και εκείνος άρχισε να γοητεύεται από μένα και από την διάθεση και την θέλησή μου και καταλάβαινε ότι θα το έβρισκα σιγά-σιγά".

Το δεύτερο ταξίδι ήταν και το τελευταίο με τον πατέρα του γιατί λίγο αργότερα θα τον έχανε χτυπημένο απο τον καρκίνο. "Στο δεύτερο ταξίδι τα πράγματα ήταν διαφορετικά ήμουνα πιο πολύ στην κουζίνα άρχισε να με παρουσιάζει στον κόσμο να λέει να ο γιος μου ο βοηθός μου , να μου δίνει μια υπεραξία. Αυτό για μένα ήταν γοητευτικό. Το δεύτερο ταξίδι κράτησε τρεις μήνες απο τον Ιούνιο που έκλεισαν τα σχολεία μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη".

Μετά το δεύτερο ταξίδι είχε κατασταλάξει και είχε αποφασίσει ότι θέλει να ασχοληθεί με την μαγειρική. Ομως ο πατέρας του αρρώστησε με καρκίνο και έφυγε σε τρεις μήνες.

"Δεν κατάφερα να πάρω από τον πατέρα μου πολλές γνώσεις, είχα περισσότερο τις μνήμες και τις αναφορές του που τις χρησιμοποιώ και εγώ πολλές φορές όπως μια φράση που τη θυμάμαι, άσε τον άλλον να αμφιβάλει για τις γνώσεις του".

Την επόμενη χρονιά δεν μπόρεσε να πάει κάπου, την τέταρτη ομως χρονιά αποφάσισε να μιλήσει σε συναδέλφους του πατέρα του. "Πήγα και τους βρήκα στην εταιρεία και με πήρανε μαζί τους με σεβασμό στο όνομά του. Τότε ήμουν 16 χρονών και από κει άρχισε η δική μου πορεία σιγά-σιγά".

Η Ιταλία

Βλέποντας ότι στον Πειραιά δεν υπήρχαν εστιατόρια αποφασίζει να πάει στην Ιταλία για να μάθει πράγματα γύρω απο την μαγειρική. "Πήγα εκεί χωρίς ιταλικά χωρίς τίποτα. Επέλεξα την Ιταλία γιατί ήταν πιο κοντά σε μας και από πλευράς κουζίνας αλλά και από πλευράς απόστασης. Η κουζίνα του πατέρα μου ήταν ντομάτα, σκόρδο βασιλικός, πιο κοντά στην ιταλική κουζίνα όχι στην γαλλική. Στην Ιταλία ομως ήμουν κυνηγημένος είχα 6- 7 απελάσεις γιατί είχα πάει παράνομα. Με πιάνανε με έδιωχναν και ξαναπήγαινα. Έχω βγάλει πάρα πολλά διαβατήρια γιατί είχαν την σφραγίδα της απέλασης και έπρεπε να βγάλω καινούριο διαβατήριο για να ξαναγυρίσω".

Στην Ιταλία μένει 7 χρόνια και δουλεύει σχεδόν σε όλη την ιταλική Ριβιέρα.

"Δε μου πήρε πολύ χρόνο για να μάθω ιταλικά, άλλωστε στην κουζίνα τα πράγματα είναι πολύ γρήγορα και μιλάς με τα μάτια. Αυτό φαίνεται αν πας και σε άλλες κουζίνες τα πράγματα είναι εύκολα έχουμε μια γλώσσα δική μας οι μάγειρες. Στην Ιταλία αυτό που με γοήτευσε πάρα πολύ ήταν η σχέση που έκτιζε ο ιδιοκτήτης με τους πελάτες του, έτσι και γω στο Βαρούλκο προσπαθώ να φτιάξω μια τέτοια σχέση. Στην Ιταλία η κουζίνα που έκανα ήταν με βάση τα θαλασσινά και ετσι καταστάλαξα πως μου βγαίνει πολύ η κουζίνα με θαλασσινά".

Όταν επιστρέφει από την Ιταλία δουλεύει περιστασιακά για λίγο στην Αθήνα και μετά ταξιδεύει πάλι με καράβι για 7-8 χρόνια ως μάγειρας σε Μαρόκο, Λιβύη, Τυνησία ως μάγειρας σε καράβι.

"Από τα μέρη που με έχουν σημαδέψει ήταν το Μπουένος Άιρες, το λέω παντού ότι ο άνθρωπος πριν τελειώσει να ταξιδεύει, πρέπει να δει το Μπουένος Άιρες.

Μια πόλη φτιαγμένη από Ισπανούς, Ιταλούς και Γάλλους με πολύ γλυκιά φιλοξενία με ανθρώπους που αγαπούν τους Έλληνες, πανέξυπνος λαός. Ξεχωρίζω επίσης την Ιαπωνία και το Σίδνεϊ, όπου μαγείρεψα για την Ολυμπιάδα του 2000".

Ίσως και να έμεινε για πάντα στα καράβια όμως ένα ατύχημα του αλλάζει την πορεία και έτσι πιάνει πλέον στεριά το 1979.

"Εγινε μια έκρηξη σε ένα σκάφος στην επισκευαστική ζώνη και το ωστικό κιμά μας πέταξε στη θάλασσα εμένα και άλλα δυο τρία άτομα. Σωθήκαμε γιατί μας πέταξε στη θάλασσα, έχω ακόμη κάτι μικρά σημάδια από εγκαύματα στα χέρια και στα πόδια" .

Η δημιουργία του Βαρούλκου

Το 1986 λοιπόν δημιουργεί το Βαρούλκο το οποίο παίρνει το όνομα του απο στοίχους του Βαγγέλη Γερμανού.

"Είμαι πολύ φίλος με τον αδερφό του Βαγγέλη Γερμανού, ήρθε στο μαγαζί όταν έφτιαχνα το Βαρούλκο. Ηξερα τι θα κάνω, ήξερα τι να μαγειρέψω όμως δεν ήξερα τι όνομα να δώσω στο μαγαζί . Έρχεται λοιπόν ο Τζίμης ο αδερφός του και μου λέει θέλω να ακούσουμε μια κασέτα με τραγούδια του αδερφού μου για ένα δίσκο που θέλει να βγάλει με τον Σαββόπουλο. Βάζουμε ένα κασετόφωνο ακούμε τα τραγούδια και ακούω τον στίχο στοιχειωμένο στα πανιά και στα βαρούλκα. Γύρισα την κασέτα το άκουσα 2-3 φορές και λέω εδώ είμαστε το όνομα θα είναι Βαρούλκο".

Το Βαρούλκο ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του στα τέλη του '86, αρχές του '87 και από την αρχή στιγμή γίνεται δημοσιογραφικό στέκι με αρχικό πελάτη τον Λέοντα Καραπαναγιώτη και σιγά-σιγά όλο το συγκρότημα Λαμπράκη κατεβαίνει για φαγητό στον Πειραιά. Μάλιστα στην είσοδο υπάρχει μια γελοιογραφία που του χάρισε ο Καραπαναγιώτης και την έχει καδραρισμένη.

"Του Καραπαναγιώτη του άρεσε πολυ η ψαρόπιτα που είχα φέρει από το Μαρόκο και οι πεσκανδρίτσες στην κατσαρόλα. Ο Χρήστος Λαμπράκης ερχόταν μόνος του ξεχωριστά όπως και η Λένα Σαββίδη η αδελφή του. Ο Λαμπράκης ήθελε να διαλέγει από τον κατάλογο, ήταν επιλεκτικός, ήθελε δυο τρία πιάτα, δεν ακολουθούσε ποτέ το πληθωρικό που του έλεγα εγώ. Με δύο πιάτα ήταν εντάξει.

Της Λένας της άρεσαν πιο μικρά και πιο πολλά πιάτα. Εκεί γνώρισα και τον δικό σας, τον Μανόλη Καψή".

Σιγά-σιγά το μαγαζί αρχίζει να "φεύγει" προς τα πάνω και να γίνεται γνωστό. Τα Νέα και το Βήμα αρχίζουν να γράφουν για το Βαρούλκο, ενώ το Αθηνόραμα κάνει λόγο για ένα εστιατόριο που τολμά.

"Είχα αποφασίσει να πειράξω την ελληνική κουζίνα έκανα μουσακά με κιμά γαρίδας, έκανα ντολμαδάκια με κιμά καραβίδας. Τόλμησα και έκανε αυτά τα ανοίγματα. Το καλαμάρι πέστο που το έκανα το 1994 έγινε αμέσως θρύλος. Είναι ένα πιάτο που έχει γράψει ιστορία. Το Βαρούλκο του 1987 ήταν το μοναδικό εστιατόριο που είχε αμιγώς ψάρι. Υπήρχαν οι ψαροταβέρνες αλλά εστιατόριο με ψάρι ήταν μόνο το Βαρούλκο".

Πολιτικοί και άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου απο την Ελλάδα και το εξωτερικό αρχίζουν να το επισκέπτονται τακτικά.

"Έρχονταν προσωπικότητες από τον διεθνή καλλιτεχνικό χώρο, όπως η Κατρίν Ντενέβ και η Φαίη Νταναγουέι. Μάλιστα στην Κατρίν Ντενέβ πήγα και της είπα ότι ήμουνα ερωτευμένος μαζί της όταν είδα τις ομπρέλες του Χερβούργου. Της άρεσε που της το είπα.

Θυμάμαι στο πρώτο Βαρούλκο της οδού Διστόμου είχε έρθει να φάει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τον Σταύρο Ψυχάρη. Το θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το τραπέζι, θυμάμαι την συνάντηση τους, η οποία είχε σχολιαστεί από τους υπόλοιπους επισκέπτες του μαγαζιού. Έλεγαν "ο Ψυχάρης με τον Μητσοτάκη μαζί, τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;" Ηταν 1988-89.

Πολλές φορές πήγε ο Κώστας Σημίτης που έκανε και πολλά τραπέζια ως πρωθυπουργός και σε ξένους ηγέτες όπως στον Νταλέμα, τον Νέλσον Μαντέλα και άλλους. Αρκετές φορές ερχόταν και μόνος του με τη σύζυγό του ή με τον Βέλτσο.

Του άρεσε πολύ το καλαμάρι πέστο. Όταν το είχα σερβίρει και στον Νταλέμα του άρεσε τόσο πολύ και ζήτησε να γνωρίσει τον δημιουργό του πιάτου".

Η φήμη του Λαζάρου αρχίζει να μεγαλώνει και τον καλεί να μαγειρέψει για υψηλούς προσκεκλημένους στο υπουργείο εξωτερικών ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Την ίδια επιλογή θα κάνει χρόνια αργότερα και ο Νίκος Δένδιας. "Ο κ. Δένδια είναι ένας εξαιρετικός πραγματικά άνθρωπος. Μαγειρεύω στην κουζίνα του υπουργείου όταν ο κύριος Δένδιας υποδέχεται επίσημους οι οποίοι θέλουν να φάνε θαλασσινά".

Η επέκταση του Βαρούλκου

Το Βαρούλκο της Διστόμου είχε μόνο 40 καρέκλες. Η φήμη του μαγαζιού μεγαλώνει μαζί με την πελατεία έτσι αλλάζει γειτονιά και πάει στη Δεληγεώργη. "Είπα μεγαλώνουν τα όνειρά μου για να χωρέσουν οι φίλοι μου και οι φίλοι των φίλων μου και έτσι στην Δεληγεώργη το μαγαζί έχει 100 καρέκλες".

Στη συνέχεια έρχεται η πρόταση να πάει το Βαρούλκο στην οδό Πειραιώς. Δεν του ήταν εύκολο να αφήσει την πόλη που γεννήθηκε τελικά ομως το αποφασίζει.

Εκεί γίνεται το μεγάλο μπαμ και μέχρι το 2008 έρχονται οι πάντες. Στην Πειραιώς εκτός απο ψάρι βάζει και κρέας στο μαγαζί αλλά όπως λέει δεν τα προτείνει και πολυ.

"Ξεχνούσα να τα πουλήσω. Τα τρώγαμε εμείς. Το έκανα στην Πειραιώς για να προκαλέσω. Έκανα πέντε πιάτα με κρέας εκεί σερβίρισα τον πατσά στο ποτήρι του Martini, εκεί έκανα το ριζότο με την γίδα και τη σοκολάτα, εκεί έκανα το λουκάνικο με αρμπαρόριζα."

Στην Πειραιώς πέρασαν απο το Βαρούλκο όλοι οι πολιτικοί και όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος .

"Εγινα πολύ φίλος με τον Μανώλη Μητσιά, με τον Μητροπάνο που ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος, με την Δήμητρα Γαλάνη που σε κέρδιζε πολύ, με την Μελίνα Κανά, με την Ελεονώρα Ζουγανέλη που έρχεται και την εκτιμώ πολύ και με την Νατάσα Μποφίλιου. Είχα επίσης μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το Σάκη Μπουλά που ήταν και Πειραιώτης. Οταν ερχόταν στο μαγαζί μαζί με τον Ζουγανέλη πεθαίναμε στα γέλια".

Το Βαρούλκο είναι το εστιατόριο και των πρωθυπουργών, αφού εκτός απο τον Κώστα Σημίτη, που όπως λέει τον είχε εντυπωσιάσει γιατί πάντα ρωτούσε τη γνώμη του, το έχουν επισκεφτεί ο Κυριάκος Μητσοτακης και ο Αλέξης Τσίπρας.

"Ο Τσίπρας είχε έρθει εδώ στο Μικρολίμανο σε κάποια επίσημα τραπέζια όταν ήταν πρωθυπουργός. Νομίζω πως τον κέρδισα. Ήρθε ξανά πριν από δύο μήνες. Στο φαγητό πειθαρχεί σε όλα, η πρόταση είναι δική μου και την ακολουθεί.

Και ο Κυριάκος πειθαρχεί στα πράγματα που του προτείνω, του αρέσει πολύ ο τόνος, αλλά την πρόταση μου θα την ακούσει. Εχω να τον δω όμως πολύ καιρό, προφανώς το πρόγραμμα του είναι πολύ φορτωμένο".

Ξεχωριστή εντύπωση έχει κάνει στον Λευτέρη Λαζάρου η πρόεδρος της Δημοκρατιας Κατερίνα Σακελαροπούλου την οποία γνώρισε όταν πήγε να μαγειρέψει στο Προεδρικό Μέγαρο για τον πρίγκιπα Κάρολο. Μου μιλά για εκείνη με μεγάλο θαυμασμό.

"Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ένας ευγενέστατος άνθρωπος, με βοήθησε πάρα πολύ, ήταν ανοιχτή για όλες τις προτάσεις και ξεκάθαρη. Την γνώρισα για πρώτη φορά στο Προεδρικό Μέγαρο και είχα μια αντιμετώπιση ζέστη, εξαιρετική.

Μου έκανε εντύπωση ότι σηκώθηκε η ίδια και που έβαλε νερό στο ποτήρι όταν με δέχτηκε στο γραφείο της. Την πρώτη μέρα που κάναμε το ραντεβού. Πάρα πολύ απλός άνθρωπος και πολύ ζεστός. Με μύριζε και η γάτα της η Καλυψώ, γιατί έχω και εγώ γάτες τον Πυξίδα και τον Μπόλεκ", λέει χαμογελώντας.

Οι προτάσεις να πολιτευτεί

Με τόσες γνωριμίες στο χώρο της πολιτικής τον ρωτώ αν κάποιο κόμμα τον προσέγγισε για να κατέβει υποψήφιος και προς έκπληξη μου μου αποκαλύπτει ότι τρία κόμματα του έκαναν πρόταση.

"Στις εκλογές του 2019 με προσέγγισαν 2 κόμματα για να κατέβω ως υποψήφιος. Είχε προηγηθεί παλιότερα ακόμα μία πρόταση. Μια φορά μου είπαν για το Επικρατείας και άλλες δύο φορές να κατέβω με σταυρό.

Είπα σε όλους όχι γιατί νομίζω ότι ο επαγγελματίας δεν πρέπει να έχει μια πολιτική ταυτότητα. Ένας επαγγελματίας στο χώρο της εστίασης δεν πρέπει να έχει σύνορα και ταυτότητα. Το όχι στην πολιτική είναι για πάντα".

Πάντως ο πολιτικός που τον εντυπωσίασε περισσότερο απ όλους ηταν ο Λεωνίδας Κύρκος. "Με εντυπωσίασε αυτό το ήρεμο του χαρακτήρα του οι θέσεις του ο τρόπος της επικοινωνίας, ήταν εξαιρετικός. Ερχόταν στο πρώτο Βαρούλκο. Πολυ καλός επίσης ήταν ο Αντώνης Τρίτσης, τον θυμάμαι σε συζητήσεις που κάναμε βράδια, όπως και τον Φώτη Κουβέλη. Ο Φώτης καθόταν μέχρι αργά το βράδυ και όταν είχα τελειώσει και εγώ στη κουζίνα καθόμασταν και μιλούσαμε αρκετά."

Το οικογενειακό Βαρούλκο

Τους ανθρώπους του Βαρούλκου ο Λευτερης Λαζαρου τους έχει σαν παιδιά του, αφού ετσι και αλλιώς και η μια του κόρη δουλεύει εκεί. Ομως η επιλογή του προσωπικού γίνεται με περίεργο τρόπο.

"Δίνω μεγάλη βάση στον γραφικό τους χαρακτήρα δεν δέχομαι ηλεκτρονικό βιογραφικό θέλω να μου το γράφουν χειρόγραφο. Από τον γραφικό χαρακτήρα του καθενός καταλαβαίνω πολλά πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που τους απέρριψα από τον γραφικό τους χαρακτήρα. Ενας άνθρωπος που γράφει και κεφαλαία και μικρά είναι ασταθής, ένας άνθρωπος που γράφει πάνω κάτω δεν είναι ίσιος είναι λίγο ανισόρροπος. Μάρτυρα πολλά πράγματα ο γραφικός χαρακτήρας.

Ένα πολύ ωραίο γράμμα είναι αυτό που σου μάρτυρα το γούστο. Εγώ δεν θα ανεχόμουνα να κάνω κακά γράμματα ακόμα και όταν βιάζομαι και θέλω να κρατήσω μια σημείωση θέλω να τα γράφω ωραία".

Η τηλεόραση

Η πρώτη τηλεοπτική του εμφάνιση γίνεται στην πρωινή εκπομπή του mega με τον Αντρέα Μικρούτσικο. Στην εκπομπή μαγείρευε ο Άρης Τσανακλίδης ο οποίος και τον κάλεσε να μαγειρέψουν μαζί.

" Πήγα κάναμε κάτι μαζί άρεσε πολύ στον κόσμο και σιγά-σιγά άρχισαν να με καλούν.

Όταν μου έγινε η πρόταση για το Master Chef παρά το γεγονός ότι είχα ενδοιασμούς και φοβίες είχαν έρθει ο κύριος Τσίγκας απο το Μega και ο Πέτρος Μπούτος και μας είπαν "εμείς θέλουμε το κύρος σας" και έτσι πήγα . Το μεγάλο μπαμ έγινε στο Master Chef. Θυμάμαι μια φορά είχα μιλήσει σε ένα επεισόδιο για το χαρουπόμελο και είχα καταδικάσει το ξενόφερτο μπαλσάμικο και άλλα τέτοια. Και όταν γύρισα στο μαγαζί μετά το γύρισμα ήταν 6- 7 αυτοκίνητα και ήθελαν να με ρωτήσουν που μπορούν να βρουν χαρουπόμελο".

Την περίοδο του κορονοϊού το Βαρούλκο και ο Λευτέρης Λαζάρου πέρασαν πολύ δύσκολα γιατί ηταν κλειστό για μεγάλο διάστημα . Ο ίδιος δεν θέλησε να διώξει κανένα υπάλληλο του και έχει αποφασίσει μαζί να αντιμετωπίσουν αυτή την καταιγίδα. Όπως λέει η βοήθεια του κράτους με τις επιστρεπτέες προκαταβολές ήταν πολύ σημαντική για τη συνέχεια του Βαρούλκου. "Εάν δεν υπήρχε η επιστρεπτέα προκαταβολή το Βαρούλκο δεν θα είχε επιβιώσει".

Η μπόρα ομως πέρασε και φέτος το Βαρούλκο απέκτησε ένα αδερφάκι στη Σαντορίνη.

"Η πρόταση αρχικά ήρθε από ένα φίλο και μια φίλη και στη συνέχεια από τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου στη Σαντορίνη που έρχεται στο Βαρούλκο. Θεωρώ ότι είναι η ευκαιρία της Σαντορίνης να γίνει γαστρονομικός προορισμός. Εχουν μαζευτεί πολλοί καλοί μάγειρες εκεί άρα το μοντέλο πρέπει να το δει και το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης και να το βοηθήσει και η τοπική αυτοδιοίκηση και η περιφέρεια. Είπα σχεδόν αμέσως το ναι. Με ικανοποιεί ότι πάει πολύ καλά το μαγαζί αυτό και ότι οι επισκέπτες είναι πολύ ευχαριστημένοι. Για να καταλάβεις προχθές ήταν ένας επισκέπτης που φεύγει τη Δευτέρα και ζήτησε μέχρι και ελικόπτερο να μου στείλει να με πάρει από δω να με πάει στη Σαντορίνη για να με γνωρίσει. Το πείραμα της Σαντορίνης πέτυχε αλλά δεν θα το έκανα κι αλλού".

Αρα μόνο Πειραιάς και Σαντορίνη τον ρωτάω; "Ναι" μου απαντάει κοφτά "Πειραιάς Σαντορίνη και τέλος".

Τον ρωτάω μέχρι πότε σκέφτεται να είναι ενεργός ως μάγειρας και μου απαντά χαμογελώντας ότι οι φίλοι του του λένε πως ακόμα έχει μια καλή εφηβεία.

"Και τώρα έχω αφήσει αρκετό χώρο στα παιδιά μου, τους ανθρώπους του Βαρούλκου. Από τα παιδιά που έχω στην κουζίνα είναι 3- 4 έχουν πολύ ταλέντο και μέλλον. Η κόρη μου η Ηλέκτρα είναι στη σάλα αλλά ο γιος μου ο Νίκος που μαγειρεύει και είναι εξαιρετικό ταλέντο δεν θέλει να ασχοληθεί καθόλου με τη μαγειρική, ενώ αρχικά πήγε σε σχολή μαγειρικής τέσσερα χρόνια στη Χάγη και έκανε πρακτική εξάσκηση στην Ιταλία. Θα ήθελα ένα από τα τρία παιδιά μου να είναι η επόμενη γενιά στην κουζίνα του Βαρούλκου, αλλά τι να γίνει αφού δεν θέλει ο Νίκος. Το Βαρούλκο θα μείνει στα παιδιά της κουζίνας. Σε όσους θα έχουν το ταλέντο. Θα δημιουργήσω μια εταιρεία να είναι βιώσιμη και να είναι η συνέχεια του Βαρούλκου γιατί δεν θέλω να χαθεί"

Με τη γυναίκα του τη Λία γνωριστήκαν σε μια βάφτιση.

"Ήμουνα με τη μοτοσικλέτα και είπα ποιος θα έρθει μαζί μου μια βόλτα με τη μηχανή. Μου είπε "θέλεις να πάρεις εμένα", φύγαμε και γυρίσαμε το βράδυ και από κει άρχισε η σχέση μας που κρατά 33 χρόνια

Θυμάμαι ότι την πρώτη μέρα που άνοιξε το Βαρούλκο δεν ήρθε η γυναίκα που θα έπλενε τα πιάτα. Πήγα λοιπόν σήκωσα τη Λία από το τραπέζι που καθότανε και της λέω πάρε και τη φίλη σου και ελάτε στη λάντζα. Και εκεί που έπλυνε τα πιάτα μου λέει. Που είναι η μάνα μου να με δει τόσα χρόνια σπούδασα ιατρική και τώρα πλένω τα πιάτα στο Βαρούλκο. Η γυναίκα μου με βοήθησε πολύ με την θετική της σκέψη, με την θετική της ενέργεια και είναι μια πάρα πολύ καλή μητέρα. Αγάπησε πολύ το γιο μου που είναι από τον πρώτο μου γάμο σαν δικό της παιδί. Και μάλιστα κάποια στιγμή που ο Νίκος είχε μια δυσκολία με το σχολείο και της είπε λένε ότι είμαι παιδί χωρισμένων γονιών του απάντησε "πήγαινε αύριο στο σχολείο και πες τους οτι έχεις δύο μαμάδες και δύο μπαμπάδες που δεν έχει κανένα άλλο παιδί από αυτούς" και ο Νίκος το έκανε όπλο αυτό και το χρησιμοποίησε. Δέχθηκε την Ηλέκτρα να την βαφτίσει η πρώην γυναίκα μου. Υπάρχει μία τόσο καλή σχέση, είμαστε μια πολύ προχωρημένη οικογένεια και περνάμε πολύ καλά χαίρομαι πολύ που έχουμε αυτή την τόσο όμορφη και ανοικτή σχέση. Το Πάσχα το περάσαμε όλοι μαζί".

Για τα χταπόδια

Κοιτάω το ρολόι και έχει περάσει ήδη μια ωρα που μιλάμε. Θυμάμαι το χαμό που έχει γίνει με το ντοκυμαντέρ του Netflix για το χταπόδι και τον ρωτάω αν τον έχει επηρεάσει μια και είναι ένα από τα αγαπημένα πιάτα του μαγαζιού.

"Και εγώ είδα το ντοκιμαντέρ και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Σίγουρα είναι βάναυσο να παίρνεις ένα χταπόδι και να το κοπανάς στα βράχια για να μαλακώσει. Από την άλλη ξέρουμε ότι είναι ένας πολύ δημοφιλής μεζές στις νηστείες. Κάπου στη μέση είναι τα πράγματα και δεν ξέρω αν θα με άφηναν να βγάλω το χταπόδι από το μενού στο μαγαζί μου γιατί έχει ένα φανατικό κοινό.

Πάντως είμαι προβληματισμένος και πραγματικά με σοκάρισε η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ του ανθρώπου και του χταποδιού στο ντοκυμαντέρ, το λέω και ανατριχιάζω. Είναι ο λόγος που έχω μειώσει την κατανάλωση του, ενώ μ´αρέσει το χταπόδι, έχω επηρεαστεί. Ομως αυτό που θα στεναχωρούσε μετά τις διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα είναι οι τουρίστες που θα επισκεφθούν τα νησιά μας και θα δουν τα απλωμένα χταπόδια στα σχοινιά να λιάζονται να μην αρχίσουν να γράφουν για μας πράγματα που δεν ισχύουν περί κανιβάλων Ελλήνων που τρώνε τα χταπόδια, αυτό θα με ενοχλήσει πολύ".

Τώρα που τελειώνει η συνέντευξη τον ρωτάω αν θα ήθελε να μάθει κάτι στους Έλληνες που έχει σχέση με το φαγητό. "Αυτό που θα ‘θελα να μάθω σε όλους είναι να αγαπήσουν περισσότερο την θαλασσινή τροφή. Είμαστε μια χώρα που γύρω γύρω έχει θάλασσα, θέλω επίσης να τους μάθω τα κριτήρια να επιλέγουν μόνοι τους αυτή την τροφή δε χρειάζεται να τους το λέει κάποιος άλλος. Θα ήθελα ο Έλληνας να αγαπήσει περισσότερο αυτή τη χώρα να μην είναι ξενόφερτος".

Φωτογραφίες: Δημήτρης Κλεάνθους

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr