Μια ευκαιρία...

Κατά τα τελευταία στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat, το ελληνικό χρέος παρουσίασε τη μεγαλύτερη μείωση μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης. Συγκεκριμένα μειώθηκε στο 189,3% του ΑΕΠ, με δεύτερο υψηλότερο της Ιταλίας (152,6%), ενώ ακολουθούν η Πορτογαλία (127%), η Ισπανία (117,7%) και η Γαλλία (114,4%).

Κατά το ρεπορτάζ: "Συγκριτικά με το δ’ τρίμηνο του 2021, το ελληνικό χρέος μειώθηκε κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες, όπως και της Λιθουανίας, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη μείωση μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης.

Σε σύγκριση με το α’ τρίμηνο του 2021, η μείωση έφθασε τις 20 ποσοστιαίες μονάδες για το ελληνικό χρέος, με δεύτερη μεγαλύτερη τη μείωση του κυπριακού χρέους (16,1 π.μ.)".

Παρά τα ελλείμματα και τις επιδοματικές πολιτικές λοιπόν το ελληνικό χρέος μειώνεται. Αυτό από μαθηματική πλευρά συμβαίνει για τους εξής απλούς λόγους.

Όταν ο πληθωρισμός τρέχει με 12% και το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου χρέους είναι "παρκαρισμένο" στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς με 1,5% σημαίνει πως σε ένα χρόνο το χρέος μειώνεται κατά 10% περίπου ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Την ίδια ώρα αν το ΑΕΠ σε αποπληθωρισμένες τιμές αυξάνεται κατά 7% η μείωση ξεπερνά το 17%.

Μια μείωση π.χ. κατά 15% του χρέους ως ποσοστού των 180 δισ. ευρώ που φτάνει το ελληνικό ΑΕΠ αντιπροσωπεύει ένα ποσό της τάξης των 27 δισ. Ευρώ.

Την τελευταία φορά που το χρέος, δεν μειωνόταν αλλά, περιοριζόταν ο ρυθμός της αύξησής του, ήταν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας όταν περικόπτονταν δημόσιες δαπάνες με συνέπεια μείωση μισθών και συντάξεων. Τότε η μισή Ελλάδα βρισκόταν στα πεζοδρόμια, η Χρυσή Αυγή στη Βουλή και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καθοδόν προς την εξουσία...

Τώρα το χρέος παρουσιάζει τεράστια μείωση, χωρίς ακόμη να έχει ανοίξει ρουθούνι...

Καθώς, όπως επαναλαμβάνουμε συχνά στο σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει "δωρεάν γεύμα" κάποιος "πληρώνει" αυτά τα π.χ. 27 δισ. ευρώ που κερδίζουμε ως χώρα από τη μείωση του Δημόσιου χρέους.

Από τη μία πλευρά τα πληρώνουμε όλοι με την αντίστοιχη του πληθωρισμού μείωση της αγοραστικής δύναμης και από την άλλη ένα μέρος το πληρώνουν οι δανειστές μας.

Αν κάποια χώρα δανείζεται σήμερα π.χ. όπως η Ιταλία με 3,5% και από την άλλη μέσω των θεσμών μετέχει ή έστω εγγυάται για το χρέος της Ελλάδας με 1,5% αυτή δέχεται μια μικρή επιβάρυνση. Γενικώς αν οι αγορές δανείζουν αυτή την περίοδο την Ελλάδα με 4% και η Ελλάδα πληρώνει 1,5% κάποιοι μοιράζονται το κόστος της επιδότησης...

Την περασμένη δεκαετία προκειμένου να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες έγιναν στοχευμένες περικοπές. Οι συντάξεις π.χ. μειώθηκαν ανάλογα με το ύψος τους και όχι οριζόντια. Εν αντιθέσει με τότε, τώρα η μείωση της αγοραστικής δύναμης γίνεται οριζόντια.

Υπό αυτή την έννοια οι επιδοματικές πολιτικές αποκτούν διαφορετική σημασία γιατί κάποιες κατηγορίες του πληθυσμού ίσως αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα επιβίωσης.

Αν το πολιτικό σύστημα δεν παραδοθεί στις πελατειακές συντεχνίες του Δημοσίου η πληθωριστική περίοδος που διανύουμε θα μπορούσε να αποτελέσει μέσον μείωσης των αδικιών σε βάρος των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα...

Αν ο πληθωρισμός παραμείνει επί μακρόν εκτός ελέγχου οι διαβρωτικές του συνέπειες στην οικονομία και την κοινωνία θα καταστούν καταλυτικές με πολιτικές και κοινωνικές ανατροπές...

Έτσι έχει συμβεί στο παρελθόν.

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr