Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν τον περασμένο Μάρτιο χωρίς τον Παναγιώτη Τέτση, έναν από τους κορυφαίους εικαστικούς της μεταπολεμικής περιόδου, ο οποίος ύμνησε μέσα από τους πίνακές του μεταξύ άλλων, τη θάλασσα, τον ήλιο της χώρας, τον ίδιο τον τόπο. Έναν αυθεντικό εκφραστή της θαλασσογραφικής μας παράδοσης, μέσα από τα έργα του οποίου φωτίζεται το ελληνικό καλοκαίρι.
Παθιασμένος με τη μεγάλη του αγάπη, τη ζωγραφική, ο Παναγιώτης Τέτσης διερεύνησε στο έργο του τη ζωγραφική του βλέμματος, με εικόνες βιωμένες, γνήσιες και οικείες, συνδεδεμένες με τη ζωή του. Δεινός κολορίστας , μάστορας της ελαιογραφίας και της ακουαρέλας αποθέωσε το ζωγραφικό τοπίο και την φύση . Πρόβαλε τους αισθητικούς ερεθισμούς που προκαλούν τα τοπία και πραγματεύτηκε στους πίνακες του το φως και το χρώμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ύδρας, όπως θα δείτε και εσείς στα μοναδικά έργα που διέθεσε στο thetoc.gr, η Εθνική Πινακοθήκη.
"Θαρρώ πως ο ζωγράφος δεν απαλλάχτηκε ποτέ από το σύνδρομο της Ύδρας", γράφει στη μονογραφία του μεγάλου εικαστικού, η Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. "Γυμνασμένη αίσθηση, τεχνική ευλυγισία και ένα ύφος που ξαναγεννιέται και επιβεβαιώνεται κάθε φορά στην επαφή του ζωγράφου με ένα νέο ερέθισμα. Με αυτά τα δώρα, με αυτά τα όπλα θα ξαναγυρίσει ο Τέτσης στο γενέθλιο νησί του, ύστερα από μακροχρόνια απουσία", τονίζει για την επιστροφή του καλλιτέχνη στην Ύδρα στα μέσα της δεκαετίας του '70 και τη δημιουργία νέων έργων εμπνευσμένα από τον τόπο του.
"Τη συγκίνησή του για το γενέθλιο νησί θα την καταθέσει σε μια σειρά από εικόνες, πες εικονίσματα, τόση ευλάβεια και αγάπη περικλείουν. Οι τελευταίες Ύδρες είναι αυστηρότερες. Απ' την ψηλότερη κορφή της ανατολικής πλευράς, ο ζωγράφος βυθίζει το βλέμμα στο πέλαγος ανατολικά. Η θάλασσα συμπαγής σαν ημιπολύτιμη πέτρα, μπλε λουλακί, μπλε ντε πρυς, ζευγαρώνει με τις ώχρες και τα γαιώδη", σημειώνει η κ. Λαμπράκη-Πλάκα για τους πίνακες με θέμα την Ύδρα που αποθεώνουν το νησί και ταυτόχρονα το ελληνικό καλοκαίρι.
Πηγή έμπνευσης για τον Παναγιώτη Τέτση αποτέλεσε και ένα άλλο ελληνικό νησί. Η Σίφνος. Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης πιθανολογεί πως "ο ανανεωμένος έρωτάς του για τα άσπρα κατάγεται από τον εκτυφλωτικό ασβέστης της λαϊκής αρχιτεκτονικής του νησιού". "Στα τοπία των αρχών της δεκαετίας του '70 τα πράσινα και τα γαιώδη - με εντονότερη παρουσία στα ύπαιθρα της Σίφνου - ζευγαρώνουν με τα λευκά της αρχιτεκτονικής. Γαλαζωπές ή γκρίζες σκιές και ώχρες εντείνουν την φωταύγειά τους. Ο ασβέστης γίνεται η μετωνυμική εικόνα του ήλιου σε αυτούς τους πίνακες", συμπληρώνει.
"Ο ζωγράφος με τα πινέλα και τα χρώματα"
Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 όπου παρέμεινε μέχρι το 1937, όταν η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Αρχικά στο κέντρο της πόλης και μετά την Κατοχή στην Καλλίπολη. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Κλάους Φρίσλαντερ το 1940. Την ίδια χρονιά γνώρισε τον Δημήτρη Πικιώνη και τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τους οποίους θεωρούσε πραγματικούς δασκάλους του. Από το 1943 έως το 1949 σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στον Δημήτριο Μπισκίνη, τον Παύλο Μαθιόπουλο και τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1953-1956), όπου διδάχτηκε την τέχνη της χαλκογραφίας από τον Ed. Goerg.
Ξεκινώντας την εκθεσιακή του δραστηριότητα το 1948 με τη διοργάνωση της πρώτης ατομικής του έκθεσης, παρουσίασε το έργο του σε ατομικές, ομαδικές Πανελλήνιες και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται συμμετοχές στις Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1957 και το 1965 και της Αλεξάνδρειας το 1959 και στις Διεθνείς Εκθέσεις Χαρακτικής του Λουγκάνο το 1960 και του Τόκιο το 1964. Το 1970, αν και ορίστηκε εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Μπιενάλε της Βενετίας, αρνήθηκε να συμμετάσχει λόγω της πολιτικής κατάστασης. Έλαβε επίσης μέρος στις εκθέσεις της ομάδας Αρμός Α', της οποίας υπήρξε μέλος από το 1949 και Αρμός Β'. Το 1983 η σειρά Λαϊκή Αγορά παρουσιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη, όπου το 1999 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση του έργου.
Απότο 1951 εργάστηκε ως επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π., ενώ από το 1958 έως το 1962 δίδαξε στο Αθηναικό Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Το 1958 συμμετείχε στην ίδρυση του Ελεύθερου Σπουδαστηρίου Καλών Τεχνών (μετέπειτα Επαγγελματική Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών Βακαλό), όπου δίδαξε ως το 1976, οπότε και εξελέγη καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το 1991, έχοντας από το 1989 εκλεγεί πρύτανης, ενώ το 1993 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Παραμένοντας πιστός στην παραστατική ζωγραφική και διαμορφώνοντας ένα προσωπικό και εξπρεσιονιστικό ύφος, απεικόνιζε στα έργα του σκηνές της καθημερινής ζωής, προσωπογραφίες, τοπία και νεκρές φύσεις, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο ρόλο του χρώματος και του φωτός. Η καλλιτεχνική του δημιουργία περιλαμβάνει επίσης ενασχόληση με τη χαρακτική και τοιχογραφική διακόσμηση δημόσιων κτηρίων και εκκλησιών.
Ο δάσκαλος και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης, "ο ζωγράφος με τα πινέλα και τα χρώματα", έχει κληροδοτήσει 210 έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη και ζήτησε με επιστολή του να διαθέσουν το 20% αυτών προκειμένου να αγοράσουν έργα τέχνης άλλων καλλιτεχνών που λείπουν από τις συλλογές της. Προς τιμήν του στη νέα Εθνική Πινακοθήκη φιλοξενείται η μνημειακή "Λαϊκή αγορά" του ,στην κεντρική αίθουσα που φέρει το όνομά του.
Πηγές: Εθνική Πινακοθήκη, "Π.Τέτης" έκδοση Γκαλερί Νέες Μορφές
Πηγή εικόνων: Εθνική Πινακοθήκη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr