Αφοπλιστική η Βάνα Νικολαΐδου: Το bullying και τα πανεπιστήμια χωρίς παρατάξεις - "Γελοιότητες ότι τον έκοψε η Κεραμέως"

Φτάνοντας στην Φιλοσοφική Σχολή για να κάνω την συνέντευξη με την καθηγήτρια Βάνα Νικολαΐδου, πρόεδρο του τμήματος Φιλοσοφίας, το πρώτο πράγμα που αντίκρυσα στην είσοδο της Σχολής ήταν ένα τεράστιο πανό που έγραφε το όνομα της και ζητούσε την αποπομπή της από την προεδρία του συγκεκριμένου τμήματος.

Όλο αυτό ως συνέχεια της επίθεσης που δέχθηκε στο γραφείο της από φοιτητές μέλη της φοιτητικής κίνησης "ΣΑΦ-ΕΑΑΚ/Συνεργασία Ανεξάρτητων Φιλοσοφικής" για να διαμαρτυρηθούν για κείμενο της στα social media με το οποίο σχολίαζε τα συνθήματα στις διαδηλώσεις για την τραγωδία των Τεμπών.

Η πόρτα στην είσοδο που οδηγεί στο γραφείο της είναι κλειδωμένη προφανώς για λόγους ασφαλείας προκειμένου να μην υπάρξει άλλη επιδρομή. Έρχεται, μου ανοίγει και όταν της λέω για το πανό μου απαντάει: "Η εντολή να μην κατέβει το πανό στην είσοδο είναι δική μου. Θέλω να εκτίθενται. Εάν θέλουν να το κατεβάσουν θα το κατεβάσουν οι ίδιοι. Είναι ντροπή αυτό το πανό, ζητάνε να παραιτηθεί εκλεγμένος πρόεδρος. Είμαι πρόεδρος κατόπιν εκλογής δεν με διόρισε κανείς. Θέλουν να παραιτηθεί πρόεδρος εκλεγμένη γιατί δε συμφωνούν με μία άποψη της. Πιστεύω ότι αυτό το πανό δείχνει πόσο αντιδημοκρατικά όντα είναι και πιστεύω ότι πρέπει να το κατεβάσουν μόνοι τους για να δείξουν ότι δεν είναι τόσο αντιδημοκράτες.”

Διαβάστε Επίσης

Συρίγος για το bullying στην καθηγήτρια Βάνα Νικολαΐδου: Προσπάθεια ιδεολογικής τρομοκρατίας [βίντεο]

Τελικά όταν έφυγα από τη σχολή, το πανό είχε κατέβει σίγουρα πάντως όχι με εντολή της κ.Νικολαίδου. Ίσως το κατέβασαν οι ίδιοι οι φοιτητές. Μου σχολιάζει και τα δεκάδες συνθήματα που είναι γραμμένα στους τοίχους της σχολής.

"Σε όλους τους τοίχους υπάρχουν πάρα πολλά άσχημα συνθήματα γραμμένα. Είχα ζητήσει να σβηστούν όλα αυτά αλλά τελικά δεν ξέρω τι έγινε. Είναι δυνατόν να βλέπεις σε πανεπιστήμιο σύνθημα ότι ήταν λίγα τα 3000 θύματα στους δίδυμους πύργους; Είναι αυτό σύνθημα για τοίχο πανεπιστημίου;”

Όταν πάντως ολοκληρώθηκε η συνέντευξη και ήμουν έτοιμος να φύγω ένας συνάδελφος της κ. Νικολαΐδου μου είπε ότι ο επιστάτης της σχολής ζήτησε να του φέρουν 2-3 λίτρα πλαστικό προκειμένου να βάψει τους τοίχους στο προαύλιο και να σβήσει όλα αυτά τα συνθήματα και η απάντηση που πήρε από κάποιους άλλους καθηγητές ήταν "Αστα τώρα δεν πειράζει, άστα όπως είναι μην έχουμε θέματα”

Ποια είναι λοιπόν η Βάνα Νικολαΐδου που το τελευταίο διάστημα "εισέβαλε” στην επικαιρότητα λόγω της επίθεσης που δέχθηκε και έφτασε να της τηλεφωνήσει ακόμα και ο πρωθυπουργός;

"Είμαι μια πανεπιστημιακός που γεννήθηκα στην Αθήνα, τελείωσα το φιλοσοφικό τμήμα και έκανα μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικό στην Γαλλία στα μεταφυσικά θεμέλια της πολιτικής του Πλάτωνα. Ασχολήθηκα με την πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα. Σπούδασα στην Σορβόννη και ερχόμενη στην Ελλάδα συνέχισα την έρευνα μου και την συνεχίζω μέχρι σήμερα. Ταλαιπωρήθηκα πρέπει να σας πω όμως . Ήμουν πάρα πολλά χρόνια με συμβάσεις. Ξέρετε οι παρέες καμιά φορά δεν διευκολύνουν τα άτομα που δεν ανήκουν σε αυτές να βρουν εύκολα οργανική θέση στο πανεπιστήμιο. Ήμουν πάρα πολλά χρόνια συμβασιούχος, είναι και η προσωπικότητα μου τέτοια που δεν μπορώ το his master’s voice.”

Πώς και δεν μπήκατε κι εσείς σε μια παρέα για να προχωρήσετε γρηγορότερα;

"Όχι, δεν θα έμπαινα υπό τους όρους που σας λέω. Το να θεωρείς δηλαδή ότι θα πετύχεις κάτι αν είσαι στρατιώτης κάποιου άλλου. Αυτό δεν μπορούσα να το δεχθώ, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Οπότε μπήκα αργά με οργανική θέση ως μέλος ΔΕΠ, ταλαιπωρήθηκα πάλι πολύ για να φτάσω στην πρώτη βαθμίδα για τους ίδιους πάλι λόγους αλλά τελικά τα κατάφερα”.

Πείσμα δηλαδή;

"Πολύ, πάρα πολύ, υπήρχαν στιγμές πάρα πολύ δύσκολες για μένα σε αυτή την πορεία, στιγμές που ήθελα να τα παρατήσω. Τρικλοποδιές συνεχώς με στόχο να μην γίνω μέλος ΔΕΠ”.

Τα προβλήματα ήταν μόνο λόγω μη ένταξης στις παρέες ή και λόγω φύλου;

"Κοιτάξτε μια γυναίκα που κάνει πολύ καλά τη δουλειά της και η οποία δεν είναι και γατούλα δυσκολεύεται πάρα πολύ. Είναι πολύ ανδροκρατούμενος ο χώρος του Πανεπιστημίου οπότε, εγώ που δεν είμαι γατούλα, ήθελα να αναγνωριστώ ως επιστημών με τη δουλειά μου και γι' αυτό δούλεψα πάρα πολύ σκληρά. Εχω θυσιάσει πάρα πολλά πράγματα για να ασχοληθώ σοβαρά με την έρευνα και να μην κοροϊδέψω κανέναν. Αυτό δεν είχε την ανταμοιβή που θα περίμενε κανείς”.

Μου είπατε ότι σκεφτήκατε κάποιες φορές να τα παρατήσετε, γιατί;

"Θα σας εξομολογηθώ κάτι. Ο καθηγητής μου στην Γαλλία ήθελε πολύ να μείνω στη Γαλλία. Διδάκτορας έγινα στα 29 μου χρόνια όμως εγώ είχα τον ρομαντισμό να πάω στη χώρα μου να προσφέρω. Θυμάμαι ότι μου έλεγε, και δυστυχώς επιβεβαιώθηκε σε σχέση με τα όσα πέρασα, "πού πας εκεί; θα σε φάνε”. Αυτό μου το έλεγε το 1987. Αποδείχτηκε εκ των υστέρων ότι είχε δίκιο. Πολλές φορές μετάνιωσα για την απόφασή μου να γυρίσω στην Ελλάδα. Σήμερα όμως πια μετά απ' όσα έκανα και μέσα από όλες τις δυσκολίες διαμόρφωσα νέους ανθρώπους, έχω ακόμα φοιτητές μου πριν από 30 χρόνια που θυμούνται, γράφουνε για μένα και γράφουνε σε μένα. Τελικά από αυτή την άποψη δεν έχω μετανιώσει όμως πέρασα πάρα πολύ δύσκολα”.

Διαβάστε Επίσης

Συνάντηση Κεραμέως με την καθηγήτρια Νικολαΐδου μετά το πρωτοφανές bullying: Θεμελιώδες το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση

Πριν πάμε στα όσα έγιναν με τον προπηλακισμό σας θέλω να μιλήσουμε λίγο για το πανεπιστήμιο. Δουλέψατε και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα υπάρχει κάποια βελτίωση στην εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων και σε επίπεδο ουσίας και σε επίπεδο φαίνεσθαι;

"Να σας πω αυτός ο διαρκής βανδαλισμός των κτιρίων με θλίβει. Σκεφτείτε ότι κάναμε μάθημα στη Σορβόννη και μας έλεγε ο καθηγητής "ξέρετε την ίδια ώρα ο Ντεκάρτ σε αυτή την ίδια αίθουσα που είστε εσείς και η οποία είναι αναλλοίωτη είχε δώσει διάλεξη”. Έμπαινες σε αυτό το πανεπιστήμιο κι αισθανόσουν ότι μπαίνεις σε ένα χώρο να σπουδάσεις. Είδατε την Βαγδάτη όταν ήρθατε εδώ, δεν υπάρχει σύγκριση”.

Μου κάνει εντύπωση που χρησιμοποιείται τον όρο Βαγδάτη.

"Ναι, είναι όρος που χρησιμοποιούμε για να δείξουμε ένα τοπίο βομβαρδισμένο και βανδαλισμένο. Αυτό με τρελαίνει, αυτή η διάθεση βανδαλισμού του δημόσιου χώρου που είναι εντελώς αντικοινωνική συμπεριφορά και είναι πολύ κρίμα ότι αυτό γίνεται από νέα άτομα. Το να σιχαίνεσαι το δημόσιο χώρο, είναι αμιγώς έκφραση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και φυσικά αντιδημοκρατικής γιατί δεν υπολογίζεις το συμπολίτη σου, γιατί δε σ' ενδιαφέρει τι εισπράττει βλέποντας ο άλλος αυτή την εικόνα”.

Αυτή η διάθεση βανδαλισμού του δημοσίου χώρου έχει τάση μείωσης ή αύξησης τα τελευταία χρόνια;

"Νομίζω ότι έχει αύξηση τον τελευταίο καιρό διότι δεν σταματάνε να γράφουνε, δεν σταματάνε να αναρτούν πανό και είναι θλιβερό αυτό. Αυτά τα παιδιά ξέρετε δεν κάνουν τίποτα άλλο εδώ μέσα παρά να έρχονται το πρωί να κάθονται στα τραπεζάκια και να ζωγραφίζουν τεράστια πανό. Δεν ξέρουν ποιοι διδάσκουν, ποτέ διδάσκουν, ποια είναι τα μαθήματα και μετά αρχίζουν και παρακαλούν για να πάρουν το πέντε”.

Παραταύτα όμως είναι φοιτητές που πέρασαν στις πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασαν και με καλό βαθμό για να μπουν στην φιλοσοφική έτσι δεν είναι; Άρα τι είναι αυτό που οδηγεί ένα παιδί που ετοιμάζεται για τις πανελλαδικές, διαβάζει, ξοδεύει χρόνο, πετυχαίνει να παίρνει μετά αυτή την πορεία;

"Υπάρχουν δύο λόγοι. Ο πρώτος είναι ότι ακόμα υπάρχουν και λειτουργούν παρατάξεις στα πανεπιστήμια. Κατά την άποψη μου δεν θα έπρεπε γιατί έτσι αρχίζει ο προσηλυτισμός. Το δεύτερο είναι ότι μπαίνεις στο πανεπιστήμιο και το πτυχίο σου είναι δεδομένο ότι θα το πάρεις μετά από 10 χρόνια ή μετά από όσα χρόνια. Τουλάχιστον μέχρι και την έκδοση του νόμου για το περίφημο Ν + 2 αυτό ίσχυε . Θέλω να σας πω ότι έρχονται άνθρωποι να δώσουν μάθημα σε μένα οι οποίοι κοντεύουν να είναι συνομήλικοι μου. Οι οποίοι είχαν καθηγητή όχι απλώς κάποιον που έχει πάρει σύνταξη αλλά και που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Αυτό δεν μπορεί να σου δημιουργεί την αίσθηση ότι σπουδάζεις. Ολα είναι ξέφραγο αμπέλι. Είναι λοιπόν πολύ λογικό κάποια παιδιά να παρασυρθούν. Και εγώ αν πήγαινα στη Γαλλία και μου έλεγε ο καθηγητής μου όποτε θες γράψε το διδακτορικό σου μπορεί να μην το είχα τελειώσει μέχρι σήμερα.

Μέμφομαι την παράδοση που έχει επικρατήσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο και την αντιμάχομαι σε όλη μου τη ζωή, την παράδοση του ενός συγγράμματος. Έχεις εκατό σελίδες από αυτό, τις παπαγαλίζεις και όποτε θες περνάς. Είναι μεγάλη καταστροφή.

Επίσης, πολλά από αυτά τα παιδιά δεν έχουν επιλέξει τις σχολές που τελικά μπήκαν γιατί υπάρχει και αυτή η ανόητη νοοτροπία ότι το πανεπιστήμιο είναι μονόδρομος για να κάνει κάποιος κάτι στη ζωή του. Οπότε είναι πάρα πολλά άτομα που δεν είναι ικανά για πανεπιστημιακές σχολές”.

Ναι, αλλά για να μπει κάποιος στην φιλοσοφική έχει γράψει καλά στις πανελλαδικές έτσι δεν είναι;

"Ναι ή έχει παπαγαλίσει καλά. Και μην ξεχνάτε ότι η βάση του 10 τώρα καθιερώθηκε και θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα μέτρα”.

Άρα να υποθέσω ότι είστε και εναντίον της κατάργησης της;

"Εννοείται προς θεού. Εγώ θεωρώ λίγο το 10 για να μπεις στο πανεπιστήμιο”.

Σας το ρωτώ γιατί θυμάμαι την πρόσφατη συνομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ένα μαθητή που δεν κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο και είπε ότι τον έκοψε η Κεραμέως.

"Αυτά είναι γελοιότητες, είναι πραγματικά γελοιότητες. Εγώ θεωρώ ότι το 10 είναι πάρα πολύ λίγο για να μπεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο. Θεωρώ ότι πρέπει να ανέβει. Εάν είχα τη δυνατότητα θα έλεγα ότι στο τμήμα μου θα πρέπει να μπαίνουν με το 15 και πάνω. Τα παιδιά που μπαίνουν με αυτές τις πολύ χαμηλές βαθμολογίες τις περισσότερες φορές είναι αναλφάβητα, το ζω με τα γραπτά”.

Άρα έχουν ευθύνη και οι συνάδελφοι σας των γυμνασίων και των λυκείων που τους διδάσκουν πριν έρθουν στο πανεπιστήμιο;

"Φυσικά, είναι αλυσίδα όλα αυτά ξέρετε, όταν εδώ έχουμε αιώνιους φοιτητές, ανθρώπους που παίρνουν ένα πτυχίο με το πέντε, με το ένα σύγγραμμα, με την παπαγαλία και με το παρακάλι. Μετά αυτός πάει στην μέση εκπαίδευση και είναι αγράμματος και φυσικά, στη συνέχεια βγάζει αγράμματους.

Κατά την άποψή μου όπως η ιατρική είναι πολύ δύσκολη σχολή, έτσι έπρεπε να είναι και οι καθηγητικές σχολές πολύ δύσκολες. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό, έπρεπε να είναι σχολές ελίτ γιατί βγαίνουν αγράμματοι για να παραγάγουν αγράμματους”.

Περιγράφετε μια ζοφερή εικόνα.

"Θα σας πω και κάτι άλλο. Ξέρετε τι είναι να δίνει κάποιος άπειρες φορές για να πάρει το πτυχίο; Δεν αντέχεις ως καθηγητής να κόβεις κάποιον πάνω από 15 φορές. Μου έχει τύχει, το έχω δώσει αυτό το πέντε όταν είχα μάθει με το μικρό όνομα του τον φοιτητή και την φοιτήτρια. Είπα λοιπόν ας δώσω ένα 5 δεν υπάρχει γιατρειά. Γιατί στο τέλος ενοχοποιήσαι, αισθάνεσαι ότι είσαι και κάθαρμα όταν ο άλλος έρχεται και δίνει και σε παρακαλάει "δώστε μου ένα πέντε ”. Κάποια στιγμή θα πεις πάρτο αυτό το ρημάδι το πέντε. Θυμάμαι επίθετα πλέον, τα έχω δει τόσες φορές στην κόλλα που θυμάμαι και τα επίθετα.

Να σας πω κάτι πρόσφατο. Μου ήρθε κυρία επί πτυχίω στον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης κρατώντας από το χέρι ένα παιδάκι περιμένοντας να την εξετάσω προφορικά και λέγοντας μου "θα βάλω ένα τραγουδάκι στο κινητό για να μην κλαίει ο μικρός”. Εσείς θα μπορούσατε να εξετάσετε; Και λες τώρα αν πω στην κυρία σε κόβω είναι και σε εγκυμοσύνη φοβάσαι μην πάθει τίποτα. Και της είπα "θα σας βάλω πέντε, φύγετε". Λυπάμαι που το λέω, αλλά το έκανα. Δεν μπορώ να της πω σε κόβω γιατί είναι ετοιμόγεννη, αλλά δεν μπορώ και να εξετάσω μια γυναίκα που έχει δίπλα της ένα παιδάκι που κλαίει και ακούει τραγουδάκια”.

Και έτσι πήρε το πέντε;

"Το πήρε ναι και μετά είχα τύψεις γι' αυτό το πέντε που το έδωσα. Εκείνη την ώρα όμως ήταν πραγματικά η μόνη μου ανθρώπινη αντίδραση".

Όλα αυτά που μου περιγράφετε έρχονται σε αντίθεση με όλα αυτά που ακούμε τα τελευταία χρόνια για την αναβάθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων.

"Όχι, δεν είναι ακόμα καλά τα πράγματα. Κοιτάξτε πάντα υπάρχει ένα μέρος φοιτητών, οι άριστοι που θα είναι άριστοι σε όποιες συνθήκες. Υπάρχουν και οι πολύ κακοί που δεν έπρεπε να είναι στο πανεπιστήμιο δεν βελτιώνονται. Αυτό που διακυβεύεται στο πανεπιστήμιο είναι η κρίσιμη μεσαία μάζα, τα παιδιά που μπορούν να γίνουν πολύ καλά αλλά θέλουν καθοδήγηση και δουλειά. Αυτά τα παιδιά χάνονται κάθε χρόνο και αυτό είναι το πρόβλημα”.

Ξαναγυρνάω στον βανδαλισμό του δημοσίου χώρου και ήθελα να σας να σας ρωτήσω και με όρους ψυχαναλυτικούς γιατί ένα παιδί δεκαοχτώ χρόνων έρχεται από το σπίτι του να σπουδάσει και μπαίνει στη διαδικασία να βανδαλίσει το δημόσιο χώρο;

"Παρότι δεν είμαι υπέρ της ψυχανάλυσης λόγω της φιλοσοφικής παράδοσης που ακολουθώ μόνο ψυχαναλυτικά μπορώ να το αντιμετωπίσω. Το έχει χρησιμοποιήσει και ο Καστοριάδης αυτό, έχουμε το εγώ, το υπερεγώ και το εκείνο. Η ατιμωρησία το ''εκείνο'' το αφήνει ελεύθερο, το ''εκείνο'' είναι πολύ βάρβαρο πράγμα. Αν μπορώ τώρα εγώ να σας πετάξω μπογιές για την πλάκα μου χωρίς να υποστώ συνέπειες, αν μου είστε αντιπαθής θα το κάνω ή θα το κάνω για την πλάκα μου. Εγινε κατάληψη στον έκτο όροφο, έσπασαν τα κρύσταλλα για να μπούνε μέσα να κοιμηθούν. Δεν πρόκειται να πληρώσουν για την ζημιά, δεν ξέρουμε καν ποιος την έκανε την άλλη μέρα όταν τελείωσε η κατάληψη. Ουδείς θα ζητήσει ευθύνες από κανέναν άρα γιατί να μην τα ξανασπάσουν τα κρύσταλλα και να τα πληρώνετε εσείς και εγώ ή οι γονείς και όλοι οι φορολογούμενοι; Αν υπήρχε όμως σοβαρή φύλαξη φυσικά θα πιανόταν αυτός που κατέστρεφε”.

Άρα πάμε στο κεφάλαιο πανεπιστημιακή αστυνομία για την οποία έχει γίνει τόσο πολύ μεγάλη συζήτηση

"Και τόση προκατάληψη πια, το λέω παντού αυτό. Η αστυνομία είναι ένας θεσμός της Δημοκρατίας, φυλάει την πρόεδρο της Δημοκρατίας ,φυλάει τον νόμιμα εκλεγμένο πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, την αξιωματική αντιπολίτευση. Τι είναι σήμερα η αστυνομία είναι η αστυνομία της χούντας; Εάν ένας ααστυνομικός παραβεί το καθήκον του θα τιμωρηθεί. Τι είναι πια αυτό το ταμπού και λέμε όχι αστυνομία όταν γίνονται εδώ τα μύρια όσα και δεν υπάρχει καμία δυνατότητα ούτε τα κτίρια σου να διαφυλάξεις.

Να σας πω και κάτι άλλο όταν μπαίνει ένα νέο παιδί σε ένα χώρο "Βαγδάτη” παύει να σέβεται το χώρο. Οταν παύεις να σέβεσαι τον χώρο παύεις να σέβεσαι και τα μαθήματα και τις σπουδές σου”.

Άρα θα μπορούσε να πει κανείς ότι το πρώτο χρήσιμο πράγμα που πρέπει να κάνει η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι να φυλάει τα κτίρια από τον βανδαλισμό τους.

"Ναι να φυλάει τα κτίρια από το να μην βανδαλίζονται, να είναι αισθητικά σωστά. Εγώ χαίρομαι τους πρωτοετείς φοιτητές που έρχονται με κέφι να σπουδάσουν και βλέπουν αυτές τις μουτζούρες, αυτά τα πανό, αυτή την ασχήμια και λέω τώρα τους έφυγε η μαγεία ότι μπήκαν στο πανεπιστήμιο αφού μπαίνεις σε ένα χώρο που να μην μπω τι θυμίζει. Αυτό παίζει πολύ μεγάλη σημασία για να σεβαστείς τις σπουδές σου”.

Τελικά θεωρείτε ότι υπήρξε υποχώρηση στο θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας;

"Υπήρξε οπισθοχώρηση και ατολμία είναι σαφές. Διότι η πανεπιστημιακή αστυνομία χρειάζεται”.

Εδώ σε σας υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία;

"Όχι βέβαια. Νομίζω στην αρχή ήρθανε μετά άρχισαν να τους φωνάζουν και να τους απειλούν και έφυγαν. Δεν μπόρεσαν να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Ο αντίλογος που είχα ακούσει είναι ότι είναι άοπλοι και κάποια στιγμή θα τους έκαιγαν ζωντανούς. Και αυτό όμως είναι τραγικό να το ακούει κανείς και μάλιστα μέσα σε ένα πανεπιστημιακό χώρο”.

Άρα στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου πανεπιστημιακή αστυνομία δεν υφίσταται;

"Μέσα στα κτίρια όχι, τώρα αν κάνουν καμιά περιπολία στο campus δεν ξέρω εγώ όμως δεν έχω δει κανένα”.

Και σίγουρα όταν συνέβη το περιστατικό με σας δεν υπήρχε πανεπιστημιακή αστυνομία;

"Όχι βέβαια και δεν ήξερα ποιον να καλέσω. Έχουμε κάτι επιστάτες οι οποίοι είναι μεγάλης ηλικίας οι άνθρωποι. Ποιος να έρθει να απομακρύνει και να βγάλει; Εδώ χρειάζονται εκπαιδευμένοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να τους απομακρύνουν όλους αυτούς”.

Πείτε μου πώς ξεκίνησε ο προπηλακισμός σας ;

"Την πρώτη μέρα που ήρθαν να με προπηλακίσουν έξω απ' το γραφείο μου εγώ είχα πιστοποίηση τμήματος, είχα δηλαδή τέσσερις καθηγητές από το εξωτερικό στους οποίους έπρεπε να παρουσιάσω το τμήμα. Ήταν καθηγητές από την Βιέννη, τη Νέα Υόρκη, τη Λειψία και την Κύπρο. Για να γίνει αξιολόγηση και πιστοποίηση του τμήματος. Ως πρόεδρος είχα καθήκον να παρουσιάσω το τμήμα και να απαντήσω σε ερωτήσεις. Εγώ υπέστην τους προπηλακισμούς στις 12:50 και έπρεπε στις 13:30 να βρίσκομαι στην αίθουσα με τους καθηγητές. Σκεφτείτε με τι ψυχική διάθεση μπήκα μέσα και τι αγώνα κατέβαλα ώστε να μη φανεί κάτι. Και μετά ήταν ο αγώνας να τους περάσουμε από διαδρόμους για να μη δουν την "Βαγδάτη” και να μη δουν τα πανό. Ε, αυτό τώρα δεν είναι εργασιακές συνθήκες για ένα πανεπιστήμιο που σέβεται τον εαυτό του”.

Άρα δεν είδαν τον προπηλακισμό σας;

"Ευτυχώς όχι, τι να τους πούμε ότι εδώ προπηλακιζόμαστε για πλάκα;

Αποδίδω αυτή την ιστορία στο γεγονός ότι πρωτοστάτησα στην αφαίρεση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα από τον Πούτιν.

Απ' όπου τελικά ξεκινάει η ιστορία του προπηλακισμού σας; διότι υποτίθεται η αφορμή ήταν μία ανάρτηση σας στα κοινωνικά δίκτυα.

"Δεν το πίστεψα ποτέ αυτό. Ηταν τόσο ουδέτερη αυτή η ανάρτηση, εγώ απλώς είπα ότι τα συνθήματα έρχονται κρεμάλες και διάφορες άλλες αισχρολογίες είναι χρυσαυγίτικα συνθήματα και η ρητορική του μίσους είναι πολύ επικίνδυνη ρητορική. Βεβαίως να διαμαρτυρηθούμε, ήταν μια συγκλονιστική τραγωδία η τραγωδία των Τεμπών. Αλλά τι δουλειά έχει αυτή η ρητορική του μίσους σε μια τέτοια διαμαρτυρία. Αυτό δε νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει κάποιος αριστερούς να εκμανούν. Αποδίδω αυτή την ιστορία στο γεγονός ότι πρωτοστάτησα στην αφαίρεση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα από τον Πούτιν. Μου είναι πάρα πολύ σαφές. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε 15 μέρες μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Ακουσα ότι ήταν στο ΕΚΠΑ επίτιμος διδάκτωρ και πήρα την πρωτοβουλία ως συγκλητικός για την αφαίρεση του τίτλου. Αυτό πήρε αρκετούς μήνες αλλά τελικά τα κατάφερα. Και έκτοτε κάποιοι μου την είχαν στημένη.

Εγώ δεν έκανα ανάρτηση ούτε ως καθηγήτρια φιλοσοφίας, ούτε ως πρόεδρος του τμήματος. Εκανα ανάρτηση ως Βάνα Νικολαΐδου ως φυσικό πρόσωπο. Δεν έχω δικαίωμα να γράψω την άποψή μου;

Σας την είχανε στημένη και εκτός Πανεπιστημίου;

"Και εκτός Πανεπιστημίου και εντός του Πανεπιστημίου. Ενδεχομένως και καθηγητές γιατί συναλλαγές υπάρχουν με αυτούς , έχουν υποστηρικτές αυτοί οι εσμοί. Έτσι θα τους πω. Δεν υπάρχει καν σύλλογος έχουν υφαρπάξει μια σφραγίδα δεν έχουν καταστατικό, εδώ δεν συμφωνούν στα ποσοστά τι διοικητικό συμβούλιο είναι αυτό; Είναι μια ομάδα που παίρνει μια σφραγίδα και όποιον πάρει ο Χάρος. Είναι τελείως απονομιμοποιημένες αυτές οι ομάδες”.

Σας σόκαρε όλη αυτή η απαίτηση για λογοκρισία;

"Πάρα πολύ όμως. Όταν είδα να μου ζητούν να αυτολογοκριθώ και να μου λένε πρόσεξε τι αναρτάς εκεί πραγματικά έπαθα σοκ. Είπα εδώ χρειάζεται να δώσω μάχη δεν είναι ανεκτό αυτό το πράγμα”.

Αποφασίσατε εξαρχής να πάτε τη μάχη μέχρι τέλος; Γιατί έχουμε δει πολλούς συναδέλφους σας να φοβούνται.

"Θυμώνω πάρα πολύ με αυτούς τους συναδέλφους μου που φοβούνται. Τους κατανοώ αλλά θυμώνω. Ούτε ηρωίδα είμαι, ούτε σουπεργούμαν είμαι. Φοβήθηκα πρέπει να σας πω και είναι ο λόγος που συνοδεύομαι πάντα τον τελευταίο καιρό. Και η οικογένεια μου και οι φίλοι μου αρνούνται να κυκλοφορήσω ασυνόδευτη και στο πανεπιστήμιο και στο δρόμο”.

Διαβάστε Επίσης

Επικοινωνία Μητσοτάκη με την Βάνα Νικολαΐδου: "Μου εξέφρασε τη στήριξή του για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στο πανεπιστήμιο"

Είναι μια περιπέτεια όμως να μην μπορείτε να πάτε οπουδήποτε ασυνόδευτη. Δεν θα το έπαιρναν πολλοί αυτό το ρίσκο.

"Ναι αλλά ξέρετε κάτι η πολιτική φιλοσοφία που ακολουθώ εγώ λέει ότι η πολιτική είναι θέμα αρχών και αν δεν υπερασπιστείς αυτές τις αρχές τότε οι αρχές αυτές θα καταλυθούν. Αξίζει τον κόπο να ρισκάρει κανείς δεν είναι μόνο ο εαυτούλης μας, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ αλλιώς γιατί δεν θα ένιωθα πανεπιστημιακός δάσκαλος. Αυτά που διδάσκω στα παιδιά για να τα διαμορφώσω πως είναι δυνατόν εγώ να δείξω ότι τα προδίδω επειδή φοβάμαι για τον εαυτό μου;

Προφανώς φοβήθηκα αλλά τα ζύγισα και ξέρετε είναι μερικά πράγματα ότι που δεν μπορείς να τα κάνεις, δεν μπορείς να αφήσεις τον φόβο σου να πάρει το πάνω χέρι θεωρείς ότι διακυβεύονται πιο σοβαρά πράγματα”.

Σας κατηγορούν ότι είστε κομματική εγκάθετη;

"Kάποιοι έγραψαν στο διαδίκτυο ότι άνοιξε η Βάνα και ξεπλύθηκε η Νέα Δημοκρατία και το λένε αυτό όταν εγώ έχω δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι ούτε ήμουν ούτε ανήκω σε κάποιο κόμμα. Είμαι ακατηγοριοποίητη, είμαι πολιτικά φιλελεύθερη και με ενδιαφέρουν τα κόμματα που σέβονται τον πολιτικό φιλελευθερισμό και τις δημοκρατικές αρχές. Τους έχει κολλήσει ότι είμαι εγκάθετη της Νέας Δημοκρατίας. Είναι μικρόνοα όντα και θεωρούν ότι αν δεν είσαι μαζί μας είσαι εναντίον μας. Η αντίληψη όποιος δεν είναι φίλος μας είναι εχθρός μας είναι φασιστική αντίληψη. Είναι βαθιά αντιδημοκρατικό στα όρια της φασιστικής αντίληψης. Αν είναι δυνατόν να είναι εχθρός σου αυτός που δεν είναι μαζί σου σημαίνει τάση αλληλοεξόντωσης. Σε ποια πολιτεύματα σκέφτονται έτσι; Οχι σε δημοκρατικά πάντως”.

Να υποθέσω ότι δεν σκέφτεστε να υποχωρήσετε;

"Σε καμία περίπτωση και με καμιά δύναμη. Και κάθε φορά που επαναλαμβάνεται κάτι τέτοιο σας διαβεβαιώ ότι θα έχω την ίδια στάση γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Το θεωρώ υποχρέωσή μου αλλιώς θα ντρεπόμουν να είμαι πανεπιστημιακός δάσκαλος”.

Ο Πρωθυπουργός πότε σας τηλεφώνησε για πρώτη φορά μετά τα επεισόδια;

"Μου τηλεφώνησε νομίζω 10 μέρες μετά τα επεισόδια. Ήταν η πρώτη φορά που μίλησα μαζί του. Ούτε έχω μιλήσει άλλη φορά, ούτε τον έχω συναντήσει ποτέ. Ήταν μια συνομιλία που την χάρηκα γιατί ο τρόπος που μίλησε ήταν ο τρόπος που θα ήθελα να μου μιλήσει ένας πρωθυπουργός ακριβώς επειδή επέμενα στην στήριξη δημοκρατικών αρχών”.

Διαβάστε Επίσης

Μητσοτάκης: Η ατάκα για την ομιλία Τσίπρα στο "Παραμύθι με καφέ" – "Μέχρι σήμερα μας σέρβιρε παραμύθια ξεροσφύρι"

Η κεντρική ουσία αυτής της συνομιλίας ποια ήταν;

"Εγώ θα επέμενα ακόμα κι αν ο πρωθυπουργός με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε σταματήσετε αυτό που κάνετε. Αυτό που με ικανοποίησε ήταν ότι θεσμικά έδειξε ότι αυτό πρέπει να γίνεται σε μια δημοκρατική κοινωνία και σε ένα πανεπιστήμιο. Πρέπει να υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την ελεύθερη έκφραση.

Και ο κ. Συρίγος μου τηλεφώνησε ενδιαφερόμενος για την ασφάλεια μου και ο κ.Θεοδωρικάκος μου είπε να μου δώσει φύλαξη την οποία και δεν δέχτηκα. Με συνάντησε και η κ. Κεραμέως και πράγματι στήριξε και αυτή την προσπάθεια μου”.

Από τους συναδέλφους σας βρήκατε στήριξη;

"Με στήριξε το τμήμα μου, με συγκίνησε το Πάντειο , το τμήμα πολιτικής φιλοσοφίας και επιστήμης που έβγαλε ψήφισμα υπέρ μου αν και οι άνθρωποι δεν ανήκουν στην Νέα Δημοκρατία. Το λέω με την έννοια ότι έχει βγει η φήμη ότι με στηρίζει μόνο η Νέα Δημοκρατία. Ξεχνάνε όμως και τον Καμίνη, την Διαμαντοπούλου, τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Με στήριξαν οι πρόεδροι όλων των τμημάτων. Δε με στήριξε όμως ο σύλλογος διδασκόντων το συνδικαλιστικό μου όργανο. Δεν έβγαλε ούτε ένα ψήφισμα ούτε μία πρόταση στήριξης.

Είναι αυτά τα ου μπλέξεις και οι ιδεοληψίες του συλλόγου διδασκόντων που είναι υπέρ των παιδιών γιατί τα παιδιά είναι προοδευτικά ενώ όλοι οι υπόλοιποι που αντιτίθεται στα παιδιά δεν είναι τόσο προοδευτικοί. Είναι αυτό το θέμα μιας φαντασιακής συναλλαγής. Είμαστε καλοί με τα παιδιά, τα παιδιά δεν θα μας κάνουν φασαρία. Εμένα αυτό με εξοργίζει. Εγώ επέλεξα το καθήκον μου από την εργασιακή ειρήνη και την προσωπική ασφάλεια. Άλλοι επιλέγουν την εργασιακή ειρήνη. Υφίστανται προπηλακισμούς και δεν πάνε να κάνουν μήνυση. Αυτά πρέπει να δημοσιοποιούνται γιατί η κοινωνία είναι πολύ ώριμη για να καταλάβει τι διακυβεύεται με τέτοιου είδους πρακτικές.

Είχα πάρα πολλά μηνύματα στήριξης στα κοινωνικά δίκτυα και από τους φοιτητές μου.

Θυμάμαι έναν φοιτητή μου που την πρώτη μέρα πήρε το μικρόφωνο και τους είπε φύγετε από το πανεπιστήμιο μου, δεν θέλω εγώ αυτό το πανεπιστήμιο, δεν θέλω να έρχεστε εδώ και να προπηλακίζετε την καθηγήτρια μου. Είναι δευτεροετής. Βρήκα το πανεπιστημιακό του mail και του έστειλα ένα μήνυμα λέγοντάς του με έκανες περήφανη και μου απάντησε έκανα το αυτονόητο κάτι που με συγκίνησε ακόμα περισσότερο.

Πήρα ένα μήνυμα επίσης από ένα φοιτητή που μου έγραψε πολιτικά δεν είμαστε σύμφωνοι αλλά είστε ο φάρος μας γιατί αν σταματήσετε εσείς θα σταματήσουμε κι εμείς και αυτό είναι αλυσίδα. Αυτό πραγματικά με συγκλόνισε το μήνυμα”.

Θα συζητούσατε με αυτούς που σας προπηλάκισαν ήρεμα και ουσιαστικά όπως συζητάμε εμείς τώρα εάν κάποιοι το ζητούσαν;

"Εάν κάποιοι το ζητούσαν φυσικά καμία αντίρρηση αλλά δεν συζητούν προπηλακίζουν, ουρλιάζουν, απειλούν, βρίζουν δεν μπορεί να ακουστεί καν η φωνή σου. Είναι εξωφρενικοί μονόλογοι με ουρλιαχτά όπου μόνο βρισιές μπορείς να ακούσεις και μόνο το ποσό είμαι εχθρός των φοιτητών, του Πανεπιστημίου, της κοινωνίας. Φώναζαν ο Μητσοτάκης θα σε βάλει στο συμβούλιο επικρατείας εννοώντας το ψηφοδέλτιο επικρατείας.”

Μια και λέτε για το ψηφοδέλτιο επικρατείας θα δεχόσασταν αν σας γινόταν κάποια πρόταση;

"Όχι δεν με ενδιαφέρει να πολιτευτώ με κανένα κόμμα. Δεν γίνονται όλα επειδή υπάρχει ατζέντα όπως έγραψε η Αυγή οτι έχω προσωπική ατζέντα. Δεν έχω ατζέντα ούτε ήθελα να κάνω την καλή σε κανέναν. Σας είπα αν με έπαιρνε ο Μητσοτάκης και μου έλεγε να σταματήσω θα του έλεγα λυπάμαι κ.πρωθυπουργέ αλλά όχι. Η θέση μου ήταν αμιγώς ηθική και πολιτική και δεν αποσκοπούσε σε κέρδη. Ούτε φυσικά ήθελα να ξεπλύνω την Νέα Δημοκρατία”.

Έχει γίνει και μεγάλη συζήτηση υπέρ της αριστείας. Τώρα βλέπουμε ότι και στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άριστοι. Γίνεται μια υποχώρηση υπέρ της αριστείας τελικά;

"Δεν μπορεί να υπάρξει παιδεία χωρίς αριστεία. Η παιδεία είναι αριστοκρατικός χώρος. Τι σημαίνει παιδεία χωρίς αριστεία. Η παιδεία είναι για αυτούς που θέλουν να την αποκτήσουν. Εγώ είμαι παιδί της δημόσιας παιδείας και πιστεύω ότι η παιδεία είναι για αυτούς που τη θέλουν και θέλουν να προσπαθήσουν. Δεν είναι για αυτούς που θέλουν να πάρουν ένα χαρτί και να το χρησιμοποιήσουν για να διοριστούν με ρουσφέτι”.

Διαβάστε Επίσης

Νέο bullying στην καθηγήτρια Νικολαΐδου στο ΕΚΠΑ: Προσπάθησαν να την εμποδίσουν να διδάξει και την υπερασπίστηκε φοιτητής

Να κλείσουμε με κάτι που έρχεται και επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση. Αναθεώρηση άρθρου 16 για ιδιωτικά πανεπιστήμια

"Για να σώσω το δημόσιο πανεπιστήμιο και να το κρατήσω στη θέση του θεωρώ ότι πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Γιατί αλλιώς τα κολλέγια που λειτουργούν σήμερα είναι έκτος ελέγχου και παράγουν παιδεία χωρίς έλεγχο. Είμαι φανατική υπερασπίστρια του δημοσίου πανεπιστημίου. Μόνο το δημόσιο ΑΕΙ πιστεύω ότι μπορεί να δώσει σε ένα παιδί που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσει στο καλό ιδιωτικό να πάρει ένα καλό πτυχίο .

Πιστεύω τόσο πολύ στο δημόσιο πανεπιστήμιο που δεν θα δεχόμουν να διδάξω σε ένα ιδιωτικό αλλά θέλω τον ανταγωνισμό και θέλω να πρωτεύει το δημόσιο πανεπιστήμιο.

Ονειρεύομαι ένα πανεπιστήμιο χωρίς εικόνες Βαγδάτης, χωρίς την βαρβαρότητα και την ασχήμια, με κανονικές σπουδές, με τον διάλογο του και τη διαφωνία του αλλά χωρίς τη σημερινή ασχήμια”.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr